Ontploffende shuttle
Toen ik onlangs langs galerie Cypres in Leuven wandelde, viel mijn blik op een beeld van het ontploffende ruimteveer. Eens binnen wachtten er nog meer ruimteongelukken op me. De Portugese kunstenaar André Catalão stelde er een reeks grafische werken voor met als thema ruimtepuin.
De kunstenaar werd in 1984 in Lissabon geboren. Hij studeerde kunsten in Tomar, Lissabon en Gent. Hier volgde hij een postgraduaat aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten. Tegenwoordig woont en werkt hij zowel in Antwerpen als in zijn geboortestad. Deze tentoonstelling is zijn eerste solotentoonstelling in ons land. Voor mij betekende dit bovendien mijn kennismaking met zijn werk, want voor deze tentoonstelling had ik nooit van hem gehoord.
Ruimteafval
De man heeft een wat bizarre voorliefde voor ruimteafval en kosmisch geweld. Hij schildert de overblijfselen van raketten en satellieten die terug op de aarde vallen, hij brengt vallende sterren in beeld of tekent ruimtepuin dat in de atmosfeer opbrandt. Verder heeft hij een hele reeks schilderijen over het ongeval met het ruimteveer Challenger in 1986. Toen was de schilder twee jaar, maar de exploderende Challenger blijft natuurlijk één van de beklijvende beelden uit de geschiedenis van de bemande ruimtevaart. Al deze werken werden in Leuven voorgesteld in de tentoonstelling ‘Imagem Descendente’, wat Portugees is voor “vallend beeld”.
Niet alleen de onderwerpen die hij schildert zijn “afval”, ook het materiaal waarmee hij werkt, is vaak weggeworpen of afgedankt. De kunstenaar schildert op houten platen of bijvoorbeeld een deur, die hij in zijn buurt heeft gevonden en die hij als drager van zijn schilderijen recupereert.
Toen ik onlangs langs galerie Cypres in Leuven wandelde, viel mijn blik op een beeld van het ontploffende ruimteveer. Eens binnen wachtten er nog meer ruimteongelukken op me. De Portugese kunstenaar André Catalão stelde er een reeks grafische werken voor met als thema ruimtepuin.
De kunstenaar werd in 1984 in Lissabon geboren. Hij studeerde kunsten in Tomar, Lissabon en Gent. Hier volgde hij een postgraduaat aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten. Tegenwoordig woont en werkt hij zowel in Antwerpen als in zijn geboortestad. Deze tentoonstelling is zijn eerste solotentoonstelling in ons land. Voor mij betekende dit bovendien mijn kennismaking met zijn werk, want voor deze tentoonstelling had ik nooit van hem gehoord.
Ruimteafval
De man heeft een wat bizarre voorliefde voor ruimteafval en kosmisch geweld. Hij schildert de overblijfselen van raketten en satellieten die terug op de aarde vallen, hij brengt vallende sterren in beeld of tekent ruimtepuin dat in de atmosfeer opbrandt. Verder heeft hij een hele reeks schilderijen over het ongeval met het ruimteveer Challenger in 1986. Toen was de schilder twee jaar, maar de exploderende Challenger blijft natuurlijk één van de beklijvende beelden uit de geschiedenis van de bemande ruimtevaart. Al deze werken werden in Leuven voorgesteld in de tentoonstelling ‘Imagem Descendente’, wat Portugees is voor “vallend beeld”.
Niet alleen de onderwerpen die hij schildert zijn “afval”, ook het materiaal waarmee hij werkt, is vaak weggeworpen of afgedankt. De kunstenaar schildert op houten platen of bijvoorbeeld een deur, die hij in zijn buurt heeft gevonden en die hij als drager van zijn schilderijen recupereert.
Archeologie en antropologie
Daarnaast was er een kort filmpje van hem en Lara Dhondt. Op een trip in Portugal “ontdekken” ze een Keltisch graf in de nabijheid van het stadje Midõus. Het prehistorische graf bestaat uit vier kamers, vier gaten met een antropomorfe vorm, gebeeldhouwd om een menselijk lichaam in te leggen.
André Catalão becommentarieert hun vondst: “Wanneer we vandaag naar deze structuur kijken, zien we niet langer de individuele graven zoals het oorspronkelijk bedoeld was. In de plaats daarvan krijgen we een beeld vol symboliek en verloren gegane betekenis te zien. We staan in verwondering voor een onsterfelijk standbeeld gebouwd op sterfelijkheid. Een poort naar de verleden tijd…”
Ook het schilderij ‘The Gods Shall Appear Once More’ is een buitenbeentje. De inheemse bevolking van een eiland op Polynesië danst rond een nagebouwd vliegtuig. Tijdens de tweede wereldoorlog stortten er geallieerde vliegtuigen met hun cargo neer. Dat was het eerste contact met het westen. De eilandbewoners dachten dat dit tekenen van de goden waren. Daarom startten ze een nieuw ritueel. Het nabouwen van vliegtuigen zou de mensen, die ooit uit de hemel gekomen waren, terugbrengen.
Galerie Cypres
Vaartstraat 133 3000 Leuven |