Buster Keaton staat levensgroot maar bewegingsloos in het metrostation Venice in L.A. Niet de echte uiteraard maar Bo Dodge die de kunst van levend standbeeld te zijn geperfectioneerd heeft. Dan springt een vrouw voor de trein en wordt in stukjes gereden, overduidelijk een zelfmoord. Behalve voor Bo die in een flits zag hoe een andere vrouw het slachtoffer van het perron duwde. Daarbij verloor ze een witte handschoen die Bo nu in zijn bezit heeft. Getuige van een moord, maar Bo kan dat niet aan de politie vertellen want hij wordt zelf gezocht. Zijn vrouw en zoontje pleegden zelfmoord, maar de politie verdenkt Bo van moord. Uitdagend draagt Bo de volgende dag de bewuste handschoen en kijk, de moordenares, een sexy dame die Betsy Stevens heet, duikt op en wil die terug. Als ze afdruipt achtervolgt Bo haar en maakt contact. De plot is wat warhoofdig van in het begin maar balanceert daarna constant tussen een min of meer rationeel verhaal en zwarte humor die vaak hilarisch en slapstick wordt. Betsy is gehuwd met Vinnie Tripps, die geobsedeerd is door dure vissen. Daarbij zit een arowana, een lelijk beestje dat 80.000 $ waard is. Betsy is weg bij Vinnie maar wil die dure vis te pakken krijgen om te verkopen. Ze had al een deal met haar vriendin Blanche maar die dacht dat haar dode echtgenoot gereïncarneerd was in die vis, dus liep het helemaal fout. Nu gaat Betsy met Bo samenwerken. Zo belanden ze bij de Zwaardvis, eigenaar van een stel sushitenten en organisator van illegale vissengevechten! De lol kan niet op want de Zwaardvis wil de arowana wel maar om die zelf op te eten, als toppunt van decadentie. De plot draaft in alle richtingen wat voor enige verwarring zorgt, vooral omdat je regelmatig in een flashback terechtkomt en dat pas beseft als een personage opduikt dat bij het begin van de roman al dood was. Leuk en vlot geschreven, beurtelings spannend en kolderesk, het lijkt soms een ode aan dwangmatig gedrag, geobsedeerden en neuroten. De uitbundige finale kan je een dijenkletser noemen of een Shakespeareaans drama, Bavo’s Amerikaanse thrillers zijn zowat een subgenre op zichzelf geworden en met geen enkele andere Vlaamse thrillerauteur te vergelijken. Je houdt ervan of hebt er de pest aan, maar ze laten de lezer zeker niet onverschillig. Bewijs wel de ettelijke prijzen en nominaties die ze verworven hebben.
Eddy C. Bertin (4)
Eddy C. Bertin (4)
Originele titel I Houtekiet I 2014 I Paperback I 272 Blz. I 9789089242716 I Bavo Dhooge