Bavo gaat Twin Peaks en David Lynch achterna als regisseur van roman.
Bavo Dhooge even voorstellen: dit is zijn 70ste roman waarvan de titel met een S begint. Daarbij zitten een hele reeks luchtige romans over een Gentse detective, griezelboeken voor jongeren, sciencefictionromans voor YA’s, een aantal romans gebaseerd op populaire tv-reeksen, de laatste jaren enkele heel goede roman noirs gesitueerd in het Hollywood milieu, verleden en heden. Daarvoor kreeg hij terecht al de ‘Schaduwprijs’ en de ‘Diamanten Kogel’, plus nominaties voor de ‘Gouden Strop’ en de ‘Poirot’-prijs. Bavo is afgestudeerd als filmregisseur, zetelde dit jaar in de internationale jury van het filmfestival in Gent, en waagt zich nu dus ook aan experimentele literatuur. Dit boek is dus over het leven en de ondergang van Jacques Satine, die hierna kortweg ‘S’ genoemd wordt. Ja, je blijft in de traditie, al verwijst dit ook naar het personage K in Kafka’s werk, want je kan dit echt geen traditionele roman noemen. Het boek wordt gezien door de ogen van de auteur maar dan in functie van regisseur en scenarist: S aka Satine heeft zelf weinig te zeggen, hij volgt het scenario dat hem door de regisseur/auteur opgelegd wordt. Een scenario dat aanvankelijk ‘Twin Peaks’ lijkt, maar verder weg steeds meer bizarre en sombere David Lynch wordt, de realiteit verglijdt steeds meer in het absurde, vervreemdende wereldbeeld van een man die genadeloos verdrinkt in zijn eigen waanbeelden en psychotische obsessies, die dan wel over hemzelf en zijn eigen levensbeeld gaan. Satine is een acteur maar de economische crisis verdringt hem tot hij rollen als figurant moet aannemen. Dat wordt een obsessie: Satine begint zich te specialiseren, hij observeert figuranten, herbekijkt ze steeds opnieuw. Dat wordt teveel voor zijn vrouw, en als die verliefd wordt op haar advocaat besluit Satina dat hij het beste wil voor haar, en drijft haar letterlijk in de armen van zijn concurrent. Maar hij wil toch iets doen met zijn leven, en begint klassieke filmscènes te herscheppen, met zichzelf als de hoofdpersoon. Filmkenners zullen dit fantastisch vinden: ‘Taxi Driver’, ‘The Graduate’, etc. maar Satine probeert dit gewoon met willekeurige niets vermoedende mensen als tegenspelers, wat tot een aantal situaties leidt die zowel hilarisch als meelijwekkend zijn. Satine blijft wanhopig op zoek naar een eigen identiteit die hij zich probeert te geven door rollen aan te nemen, die steeds vreemder worden, een desintegratie van het eigen ik en een poging tot hergeboorte. Maar dat ontdek je zelf wel in de heel degelijke finale die je als lezer eigenlijk diende te zien aankomen, maar die de cyclus van Satine’s leven mooi afrondt. De opmaak is niet gemakkelijk: de auteur/regisseur leidt alles, de stem van Satine zelf is daaraan ondergeschikt, en dat maakt het niet gemakkelijk een zelfdestructief personage te begrijpen en aanvaarden. Dit is dan ook geen licht leesbaar boekje voor op het nachtkastje, maar een psychologische studie over een man gevangen in de schijnwereld van de film waarmee hij zijn eigen leegte probeert te vullen, vaak bijna surrealistisch, vaak ook heel tragi-komisch, en uiteraard gevuld met inside referenties en jokes die filmliefhebbers wel zullen appreciëren. Een heel ander soort boek dan we van Bavo gewend zijn hoewel niet zo verbazend als je de kortfilms zag die hij op zijn website bracht. Het geheel is iets wat te lang met teveel nevendetails voor het thema, maar zeker de moeite waard om een ander soort werk van Bavo te ontdekken en te appreciëren.
Eddy C. Bertin (4)
Bavo Dhooge even voorstellen: dit is zijn 70ste roman waarvan de titel met een S begint. Daarbij zitten een hele reeks luchtige romans over een Gentse detective, griezelboeken voor jongeren, sciencefictionromans voor YA’s, een aantal romans gebaseerd op populaire tv-reeksen, de laatste jaren enkele heel goede roman noirs gesitueerd in het Hollywood milieu, verleden en heden. Daarvoor kreeg hij terecht al de ‘Schaduwprijs’ en de ‘Diamanten Kogel’, plus nominaties voor de ‘Gouden Strop’ en de ‘Poirot’-prijs. Bavo is afgestudeerd als filmregisseur, zetelde dit jaar in de internationale jury van het filmfestival in Gent, en waagt zich nu dus ook aan experimentele literatuur. Dit boek is dus over het leven en de ondergang van Jacques Satine, die hierna kortweg ‘S’ genoemd wordt. Ja, je blijft in de traditie, al verwijst dit ook naar het personage K in Kafka’s werk, want je kan dit echt geen traditionele roman noemen. Het boek wordt gezien door de ogen van de auteur maar dan in functie van regisseur en scenarist: S aka Satine heeft zelf weinig te zeggen, hij volgt het scenario dat hem door de regisseur/auteur opgelegd wordt. Een scenario dat aanvankelijk ‘Twin Peaks’ lijkt, maar verder weg steeds meer bizarre en sombere David Lynch wordt, de realiteit verglijdt steeds meer in het absurde, vervreemdende wereldbeeld van een man die genadeloos verdrinkt in zijn eigen waanbeelden en psychotische obsessies, die dan wel over hemzelf en zijn eigen levensbeeld gaan. Satine is een acteur maar de economische crisis verdringt hem tot hij rollen als figurant moet aannemen. Dat wordt een obsessie: Satine begint zich te specialiseren, hij observeert figuranten, herbekijkt ze steeds opnieuw. Dat wordt teveel voor zijn vrouw, en als die verliefd wordt op haar advocaat besluit Satina dat hij het beste wil voor haar, en drijft haar letterlijk in de armen van zijn concurrent. Maar hij wil toch iets doen met zijn leven, en begint klassieke filmscènes te herscheppen, met zichzelf als de hoofdpersoon. Filmkenners zullen dit fantastisch vinden: ‘Taxi Driver’, ‘The Graduate’, etc. maar Satine probeert dit gewoon met willekeurige niets vermoedende mensen als tegenspelers, wat tot een aantal situaties leidt die zowel hilarisch als meelijwekkend zijn. Satine blijft wanhopig op zoek naar een eigen identiteit die hij zich probeert te geven door rollen aan te nemen, die steeds vreemder worden, een desintegratie van het eigen ik en een poging tot hergeboorte. Maar dat ontdek je zelf wel in de heel degelijke finale die je als lezer eigenlijk diende te zien aankomen, maar die de cyclus van Satine’s leven mooi afrondt. De opmaak is niet gemakkelijk: de auteur/regisseur leidt alles, de stem van Satine zelf is daaraan ondergeschikt, en dat maakt het niet gemakkelijk een zelfdestructief personage te begrijpen en aanvaarden. Dit is dan ook geen licht leesbaar boekje voor op het nachtkastje, maar een psychologische studie over een man gevangen in de schijnwereld van de film waarmee hij zijn eigen leegte probeert te vullen, vaak bijna surrealistisch, vaak ook heel tragi-komisch, en uiteraard gevuld met inside referenties en jokes die filmliefhebbers wel zullen appreciëren. Een heel ander soort boek dan we van Bavo gewend zijn hoewel niet zo verbazend als je de kortfilms zag die hij op zijn website bracht. Het geheel is iets wat te lang met teveel nevendetails voor het thema, maar zeker de moeite waard om een ander soort werk van Bavo te ontdekken en te appreciëren.
Eddy C. Bertin (4)