Roslyn is een jonge, onstabiele vrouw en ze werkt alleen in een groot, net gesloten ziekenhuis. Haar taak is oude medische dossiers archiveren.
Op een gegeven moment wordt ze getuige van een reeks bizarre gebeurtenissen, dingen waarmee ze niet weet om te springen maar stilaan begint er eea bij haar te dagen. Zo komt ze er achter dat het hospitaal kennelijk een draaischijf is voor een seriemoordenaar en begint ze een verband te zien tussen de lijken… het zijn een voor een oude hospitaalgasten. Hierbij klapt Roslyn helemaal dicht en ze begint zichzelf wijs te maken dat iedereen die ze ontmoet een mogelijke seriemoordenaar kan zijn, tot zelfs haar eigen man. Ze weet zich geen raad meer, haar onstabiele toestand wordt met de dag erger en ze besluit psychiater Dr. Clements, die op de negende verdieping nachtdienst heeft, onder de arm te nemen maar op die dezelfde verdieping ontdekt ze ‘Psych 9’, een ietwat vreemde behandelingskamer met een al even bizarre voorgeschiedenis. Vreemd genoeg is er een manier om de mysteries rond de moorden in het ziekenhuis te ontplooien: er zal snel werk moeten gemaakt worden waarvoor die vreemde behandelingskamer heeft dienst gedaan. De prent slaagt teveel diverse wegen in en geen van hen komen bijeen tot één samenhangend geheel. Er wordt teveel over gelaten aan het kijkend publiek en de antwoorden op de grote plotvragen blijven achterwege zodat we zelf eea moeten beginnen ‘aannemen’. De film zelf weet niet welke richting uit te gaan: is het nu een slasher of een bovennatuurlijk spookverhaal… Het verhaal had zich beter vastgepind op één aspect en daar had hij moeten blijven hangen… Alfons Maes (3) |
TECHNISCHE FICHE
ARTISTIEKE FICHE
Met dank aan Tinseltown & Universal Pictures |