SNITCH
Het verhaal
Jongemannen worden door God niet veel dommer aangeleverd dan Jason Matthews (Rafi Gavron). Wanneer deze blijkbaar niet al te intelligente student een telefoontje krijgt van een vriend met de vraag of hij een behoorlijk omvangrijke lading XTC kan vervoeren, zegt Jason aanvankelijk nee, maar, goh, hij wil toch graag een pilletje of twee, drie uitproberen met zijn lief en dus gaat hij uiteindelijk toch overstag. Al snel krijgt Jason dan ook wat hij duidelijk verdient: hij wordt opgepakt voor drugbezit en naar het politiekantoor gebracht. Daar ontspoort alles echter een beetje, want al snel blijkt dat Jasons vriend hém heeft aangewezen als brein achter het hele opzet. Met tien jaar gevangenis in het verschiet is dat niet zo een leuke demarche.
Gelukkig is er ook Jasons vader, John, die eruit ziet als een kruising tussen een olympische gewichtheffer en een worstelaar van de WWF (niet verwonderlijk, want gespeeld door ex- footballspeler, ex-hockeyster en ex-worstelaar Dwayne ‘Noem-Me-Niet-Meer-The-Rock’ Johnson). John heeft zijn eigen bouwbedrijf, maar heeft ten gevolge van een moeilijke scheiding geen erg goed contact meer met zijn zoon – wat er natuurlijk mee voor zorgt dat hij zich schuldig voelt omwille van diens debiele beslissingen in plaats van hem de lap om de oren te geven die hij verdient.
Wat er ook van zij, John gelooft onmiddellijk dat Jason er is bijgelapt en de – toegegeven – exorbitante straf die boven het hoofd van zijn kroost hangt, geeft hem meteen een goede reden om te helpen. Via zijn connecties komt hij in contact met openbare aanklaagster Joanne Keeghan (Susan Surandon, die er op haar zesenzestigste nog verdacht jong uitziet), die momenteel – jammer genoeg voor beide heerschappen – hard van leer aan het trekken is tegen alles wat met drugs te maken heeft om zo haar verkiezingskansen te verhogen. Keeghan wil immers het Congres is en daarvoor mag een minder belangrijke burger wel eens wijken. Als Jason enkele grote drugdealers kan aanwijzen, is ze echter bereid om hem strafvermindering te verlenen, maar er is een levensgroot probleem: de jongen is immers echt geen reguliere druggebruiker en kent simpelweg geen enkele grote vis. Daarop besluit John zijn eigen verantwoordelijkheid op te nemen en slaagt hij erin Keeghan te overtuigen om zijn zoon toch vrij te laten als hij zelf enkele drughandelaars kan binnenbrengen.
John wordt onder leiding geplaatst van agent Cooper (Barry Pepper), die de hele operatie zal opvolgen, en contacteert Daniel James (Jon Bernthal), een werknemer die al een paar veroordelingen op zijn strafblad heeft en uiteindelijk bereid blijkt om zijn baas, ondanks het feit dat hij al lang het rechte pad heeft gekozen, te helpen...
Jongemannen worden door God niet veel dommer aangeleverd dan Jason Matthews (Rafi Gavron). Wanneer deze blijkbaar niet al te intelligente student een telefoontje krijgt van een vriend met de vraag of hij een behoorlijk omvangrijke lading XTC kan vervoeren, zegt Jason aanvankelijk nee, maar, goh, hij wil toch graag een pilletje of twee, drie uitproberen met zijn lief en dus gaat hij uiteindelijk toch overstag. Al snel krijgt Jason dan ook wat hij duidelijk verdient: hij wordt opgepakt voor drugbezit en naar het politiekantoor gebracht. Daar ontspoort alles echter een beetje, want al snel blijkt dat Jasons vriend hém heeft aangewezen als brein achter het hele opzet. Met tien jaar gevangenis in het verschiet is dat niet zo een leuke demarche.
Gelukkig is er ook Jasons vader, John, die eruit ziet als een kruising tussen een olympische gewichtheffer en een worstelaar van de WWF (niet verwonderlijk, want gespeeld door ex- footballspeler, ex-hockeyster en ex-worstelaar Dwayne ‘Noem-Me-Niet-Meer-The-Rock’ Johnson). John heeft zijn eigen bouwbedrijf, maar heeft ten gevolge van een moeilijke scheiding geen erg goed contact meer met zijn zoon – wat er natuurlijk mee voor zorgt dat hij zich schuldig voelt omwille van diens debiele beslissingen in plaats van hem de lap om de oren te geven die hij verdient.
Wat er ook van zij, John gelooft onmiddellijk dat Jason er is bijgelapt en de – toegegeven – exorbitante straf die boven het hoofd van zijn kroost hangt, geeft hem meteen een goede reden om te helpen. Via zijn connecties komt hij in contact met openbare aanklaagster Joanne Keeghan (Susan Surandon, die er op haar zesenzestigste nog verdacht jong uitziet), die momenteel – jammer genoeg voor beide heerschappen – hard van leer aan het trekken is tegen alles wat met drugs te maken heeft om zo haar verkiezingskansen te verhogen. Keeghan wil immers het Congres is en daarvoor mag een minder belangrijke burger wel eens wijken. Als Jason enkele grote drugdealers kan aanwijzen, is ze echter bereid om hem strafvermindering te verlenen, maar er is een levensgroot probleem: de jongen is immers echt geen reguliere druggebruiker en kent simpelweg geen enkele grote vis. Daarop besluit John zijn eigen verantwoordelijkheid op te nemen en slaagt hij erin Keeghan te overtuigen om zijn zoon toch vrij te laten als hij zelf enkele drughandelaars kan binnenbrengen.
John wordt onder leiding geplaatst van agent Cooper (Barry Pepper), die de hele operatie zal opvolgen, en contacteert Daniel James (Jon Bernthal), een werknemer die al een paar veroordelingen op zijn strafblad heeft en uiteindelijk bereid blijkt om zijn baas, ondanks het feit dat hij al lang het rechte pad heeft gekozen, te helpen...
Bespreking
Snitch zou gebaseerd zijn op waargebeurde gebeurtenissen, maar komt zelden geloofwaardig over en dat heeft met verschillende factoren te maken. Ten eerste is er de casting. Dwayne Johnson is heus geen slechte acteur, maar vergeet al eens een emotie ‘bij te houden’ en dat is in de film- en tv-wereld een doodzonde. Geregeld zie je de juiste spieren in ’s mans gezicht op een gepaste manier vertrekken, maar enkele seconden later is die uitdrukking al verdwenen en ben je als kijker reeds vergeten dat het hier eigenlijk om een emotioneel geladen scène ging.
Veel erger is het feit dat de film een beetje onevenwichtig is en de actiescènes niet juist gedoseerd lijken te zijn, met als klap op de defecte vuurpijl een ultrageweldadig slot dat lichtjes surrealistisch is en dat is nu net een bedenking die niet past bij een film die verder min of meer geworteld is in de werkelijkheid.
Hoewel een karakteracteur als Barry Pepper weinig te doen krijgt, brengen hij en de rest van de bezetting het er regelijk goed vanaf, ook al hebben we met name Susan Surandon al wel eens met wat meer energie en overtuiging zien acteren. Zonder we melige momenten en de reeds geciteerde onevenwichtige structuur van Snitch, zouden zij deze film ongetwijfeld uit het moeras der eenheidsworst hebben opgetild. Dat een personage als John door een andere acteur met nog meer diepgang en variatie kan neergezet worden, wordt overigens bewezen door Jon Bernthal, die een gelijkaardige vader dankzij puik acteerwerk meer dimensies weet weer te geven dan Dwayne Johnson wellicht kan tellen – maar dat wisten we natuurlijk al toen Bernthal nog Shane Walsh speelde in The Walking Dead. Snitch is uiteindelijk een redelijk onderhoudende film geworden, die jammer genoeg teveel mankementen vertoond om lang bij te blijven.
Snitch zou gebaseerd zijn op waargebeurde gebeurtenissen, maar komt zelden geloofwaardig over en dat heeft met verschillende factoren te maken. Ten eerste is er de casting. Dwayne Johnson is heus geen slechte acteur, maar vergeet al eens een emotie ‘bij te houden’ en dat is in de film- en tv-wereld een doodzonde. Geregeld zie je de juiste spieren in ’s mans gezicht op een gepaste manier vertrekken, maar enkele seconden later is die uitdrukking al verdwenen en ben je als kijker reeds vergeten dat het hier eigenlijk om een emotioneel geladen scène ging.
Veel erger is het feit dat de film een beetje onevenwichtig is en de actiescènes niet juist gedoseerd lijken te zijn, met als klap op de defecte vuurpijl een ultrageweldadig slot dat lichtjes surrealistisch is en dat is nu net een bedenking die niet past bij een film die verder min of meer geworteld is in de werkelijkheid.
Hoewel een karakteracteur als Barry Pepper weinig te doen krijgt, brengen hij en de rest van de bezetting het er regelijk goed vanaf, ook al hebben we met name Susan Surandon al wel eens met wat meer energie en overtuiging zien acteren. Zonder we melige momenten en de reeds geciteerde onevenwichtige structuur van Snitch, zouden zij deze film ongetwijfeld uit het moeras der eenheidsworst hebben opgetild. Dat een personage als John door een andere acteur met nog meer diepgang en variatie kan neergezet worden, wordt overigens bewezen door Jon Bernthal, die een gelijkaardige vader dankzij puik acteerwerk meer dimensies weet weer te geven dan Dwayne Johnson wellicht kan tellen – maar dat wisten we natuurlijk al toen Bernthal nog Shane Walsh speelde in The Walking Dead. Snitch is uiteindelijk een redelijk onderhoudende film geworden, die jammer genoeg teveel mankementen vertoond om lang bij te blijven.
Bonusmateriaal
Enkele minuten aan verwijderde scènes. Shame on you, Warner Bros!
Beoordeling film: *1/2 (uit vijf sterren)
Beoordeling bonusmateriaal: 1/2 (uit vijf sterren)
Dirk Vandereyken
Enkele minuten aan verwijderde scènes. Shame on you, Warner Bros!
Beoordeling film: *1/2 (uit vijf sterren)
Beoordeling bonusmateriaal: 1/2 (uit vijf sterren)
Dirk Vandereyken
TECHNISCHE FICHE
|
ARTISTIEKE FICHE
|
Meer info: www.warnerbros.be