Het verhaal
Toen we Dean Winchester (een alweer geweldige Jensen Ackles) voor het laatst zagen, waren hij en de engel Castiel (Misha Collins) in het vagevuur terecht gekomen. Ongeveer een jaar laat een verweerd uitziende, bebloede Dean een kamperend koppeltje danig schrikken wanneer hij vanuit het niets voor hun tent opduikt en hen vraagt waar hij is. ‘Cass’ is echter nergens meer te bekennen. Vier dagen later komt Dean aan in Louisiana, waar hij een graf bezoekt en in zijn eigen arm snijdt. Uit de wonde komt energie sijpelen die zich uiteindelijk kristalliseert tot een man, waarvan we later ontdekken dat het om Benny (Ty Olsson) gaat, een vampier die Sam heeft geholpen om uit het vagevuur te ontsnappen.
Het duurt niet lang voor onze ‘Hunter’ contact opneemt met zijn iets jongere broer, Sam (Jared Padalecki), die er in de tussentijd voor heeft gekozen om het leven als jager op het bovennatuurlijke achter te laten om een nieuw hoofdstuk te kunnen openslaan. Sam lijkt immers de ‘Ware Liefde’ (Liane Balaban) en een hond (!) gevonden te hebben en is niet zo happig om opnieuw bizarre voorvallen te onderzoeken en monsters te gaan doden. Zijn beslissing zorgt voor heel wat irritatie bij Dean, die al die tijd in het vagevuur werd opgejaagd door allerhande creaturen en zich al vechtend en met hulp van zowel Benny als Castiel een weg terug naar de aarde heeft weten te banen. Het hele voorval heeft hem nog meer gesterkt in zijn overtuiging dat de Winchesters voorbestemd zijn om het kwaad te blijven bestrijden, iets waar Sam aanvankelijk de buik vol van blijkt te hebben. Wanneer Dean zijn broer confronteert met een aantal voicemails en berichtjes van Kevin Tran (Osric Chau), de jongeman die recentelijk ontdekte dat hij de Profeet van God is, gaat Sam met de nodige tegenzin akkoord om er opnieuw op uit te trekken. Kevin zelf antwoordt echter niet meer en dus rijden de broers naar Centreville, waar ze weggestuurd worden door Kevins ex-vriendin (Lissa Neptuno), die, zonder dat Sam en Dean het door hebben, bezeten is door een demon.
Toen we Dean Winchester (een alweer geweldige Jensen Ackles) voor het laatst zagen, waren hij en de engel Castiel (Misha Collins) in het vagevuur terecht gekomen. Ongeveer een jaar laat een verweerd uitziende, bebloede Dean een kamperend koppeltje danig schrikken wanneer hij vanuit het niets voor hun tent opduikt en hen vraagt waar hij is. ‘Cass’ is echter nergens meer te bekennen. Vier dagen later komt Dean aan in Louisiana, waar hij een graf bezoekt en in zijn eigen arm snijdt. Uit de wonde komt energie sijpelen die zich uiteindelijk kristalliseert tot een man, waarvan we later ontdekken dat het om Benny (Ty Olsson) gaat, een vampier die Sam heeft geholpen om uit het vagevuur te ontsnappen.
Het duurt niet lang voor onze ‘Hunter’ contact opneemt met zijn iets jongere broer, Sam (Jared Padalecki), die er in de tussentijd voor heeft gekozen om het leven als jager op het bovennatuurlijke achter te laten om een nieuw hoofdstuk te kunnen openslaan. Sam lijkt immers de ‘Ware Liefde’ (Liane Balaban) en een hond (!) gevonden te hebben en is niet zo happig om opnieuw bizarre voorvallen te onderzoeken en monsters te gaan doden. Zijn beslissing zorgt voor heel wat irritatie bij Dean, die al die tijd in het vagevuur werd opgejaagd door allerhande creaturen en zich al vechtend en met hulp van zowel Benny als Castiel een weg terug naar de aarde heeft weten te banen. Het hele voorval heeft hem nog meer gesterkt in zijn overtuiging dat de Winchesters voorbestemd zijn om het kwaad te blijven bestrijden, iets waar Sam aanvankelijk de buik vol van blijkt te hebben. Wanneer Dean zijn broer confronteert met een aantal voicemails en berichtjes van Kevin Tran (Osric Chau), de jongeman die recentelijk ontdekte dat hij de Profeet van God is, gaat Sam met de nodige tegenzin akkoord om er opnieuw op uit te trekken. Kevin zelf antwoordt echter niet meer en dus rijden de broers naar Centreville, waar ze weggestuurd worden door Kevins ex-vriendin (Lissa Neptuno), die, zonder dat Sam en Dean het door hebben, bezeten is door een demon.
Eenmaal de Winchesters Kevin gevonden hebben, slaat Crowley (de zoals altijd geweldige Mark Sheppard) – baas in hel sinds Lucifer dood is – toe: hij wil niet alleen het tablet waar Gods Woord in staat gegrift, maar ook Kevins hulp in het ontcijferen ervan. Logisch, trouwens, want alleen de Profeet kan de tekst lezen en bovendien zou die een spreuk bevatten die de poorten van de hel voor eeuwig kan sluiten – iets wat Crowley te allen koste wil vermijden. Nadat Kevin via een list samen met Dean en Sam weet te ontsnappen (maar niet voordat Crowley zijn vriendin doodt), bezoekt het trio Kevins moeder, Linda (Lauren Tom), die niet veel nodig heeft om overtuigd te worden van het feit dat haar zoon door God werd verkoren en met veel verbetenheid de touwtjes in handen neemt...
Bespreking
2012-2013 was een rampzalig jaar voor de kijkcijfers van de traditionele Amerikaanse tv-netwerken, CW, ABC, NBC, CBS en Fox: van de 88 series verloren maar liefst 69% een percentage kijkers, met de -64% van Touch en de -58% van Smash als absolute dieptepunten. Slechts 7 series wisten de status quo te behouden, terwijl 12 reeksen het beter deden dan het vorige jaar. Daartussen: Parenthood, The Big Bang Theory, Grimm, The Bachelore, Vampire Diaries en... Supernatural, dat met een winst van maar liefst 22% meer progressie maakte dan eender welke andere serie. Terecht, trouwens, want het achtste seizoen biedt veruit de beste verhaallijnen sinds bedenker Kripke Supernatural na het sublieme vijfde seizoen verliet als fulltime scenarist.
Aanvankelijk doen enkele elementen denken aan voorgaande jaargangen: een van de broers die na een lange afwezigheid veranderd terugkeert, de bijhorende wrijving en geheimen tussen Sam en Dean, Sam die twijfelt aan zijn toekomst als Hunter, enzovoort. Gaandeweg wordt echter steeds duidelijker dat er veel veranderd is: zo moeten de Winchesters niet opnieuw de wereld redden van de ondergang, maar moeten ze deze keer op een queeste gaan om het Woord van God terug te vinden en te vertalen, terwijl Crowley en zijn demonen hen tussendoor proberen te stoppen. Sam Sheppard is alweer bijzonder genietbaar als de heerser van de hel en deze keer wordt meer dan ooit onderstreept dan Crowley écht wel boosaardig is: de opperdemon is tot eender wat bereid om te slagen in zijn opzet, of dat nu het vermoorden van Trans vriendinnetje, het afslachten van iedereen die ooit bevriend is geweest met Sam en Dean of het martelen van een engel is. Hoewel de rollen nu dus omgekeerd worden en het veeleer Sam en Dean zijn die opgejaagd worden, is er ook terug meer ruimte voor de verschillende losstaande verhalen en subplots, al verliezen de scenaristen het subplot rond het tablet nooit lang uit het oog.
Tussen de verschillende afleveringen vallen ook nu weer een aantal werkelijk bizarre uitstapjes op. Eerder waren dat onder andere de film noir-episode, de keer dat Sam en Dean terecht kwamen in een alternatieve wereld waarin ze eigenlijk personages waren uit een tv-show en de kerstepisode. Nu krijgen we Bitten, dat is opgevat als een ‘found footage’-film à la The Blair Witch Project of (vooral) Chronicle en waarin Sam en Dean nauwelijks een rol spelen, Hunteri Heroici, waarin een bejaarde met psychokinetische krachten door de hoofdarts van het tehuis waar hij verblijft wordt gemanipuleerd en daardoor de realiteit vervormt tot die beantwoordt aan de wetten van cartoons als Bugs Bunny en Roadrunner, en onze persoonlijke favoriet, LARP and the Real Girl, waarin Charlie Bradbury (Felicia Day) opnieuw wordt opgevoerd.
Bespreking
2012-2013 was een rampzalig jaar voor de kijkcijfers van de traditionele Amerikaanse tv-netwerken, CW, ABC, NBC, CBS en Fox: van de 88 series verloren maar liefst 69% een percentage kijkers, met de -64% van Touch en de -58% van Smash als absolute dieptepunten. Slechts 7 series wisten de status quo te behouden, terwijl 12 reeksen het beter deden dan het vorige jaar. Daartussen: Parenthood, The Big Bang Theory, Grimm, The Bachelore, Vampire Diaries en... Supernatural, dat met een winst van maar liefst 22% meer progressie maakte dan eender welke andere serie. Terecht, trouwens, want het achtste seizoen biedt veruit de beste verhaallijnen sinds bedenker Kripke Supernatural na het sublieme vijfde seizoen verliet als fulltime scenarist.
Aanvankelijk doen enkele elementen denken aan voorgaande jaargangen: een van de broers die na een lange afwezigheid veranderd terugkeert, de bijhorende wrijving en geheimen tussen Sam en Dean, Sam die twijfelt aan zijn toekomst als Hunter, enzovoort. Gaandeweg wordt echter steeds duidelijker dat er veel veranderd is: zo moeten de Winchesters niet opnieuw de wereld redden van de ondergang, maar moeten ze deze keer op een queeste gaan om het Woord van God terug te vinden en te vertalen, terwijl Crowley en zijn demonen hen tussendoor proberen te stoppen. Sam Sheppard is alweer bijzonder genietbaar als de heerser van de hel en deze keer wordt meer dan ooit onderstreept dan Crowley écht wel boosaardig is: de opperdemon is tot eender wat bereid om te slagen in zijn opzet, of dat nu het vermoorden van Trans vriendinnetje, het afslachten van iedereen die ooit bevriend is geweest met Sam en Dean of het martelen van een engel is. Hoewel de rollen nu dus omgekeerd worden en het veeleer Sam en Dean zijn die opgejaagd worden, is er ook terug meer ruimte voor de verschillende losstaande verhalen en subplots, al verliezen de scenaristen het subplot rond het tablet nooit lang uit het oog.
Tussen de verschillende afleveringen vallen ook nu weer een aantal werkelijk bizarre uitstapjes op. Eerder waren dat onder andere de film noir-episode, de keer dat Sam en Dean terecht kwamen in een alternatieve wereld waarin ze eigenlijk personages waren uit een tv-show en de kerstepisode. Nu krijgen we Bitten, dat is opgevat als een ‘found footage’-film à la The Blair Witch Project of (vooral) Chronicle en waarin Sam en Dean nauwelijks een rol spelen, Hunteri Heroici, waarin een bejaarde met psychokinetische krachten door de hoofdarts van het tehuis waar hij verblijft wordt gemanipuleerd en daardoor de realiteit vervormt tot die beantwoordt aan de wetten van cartoons als Bugs Bunny en Roadrunner, en onze persoonlijke favoriet, LARP and the Real Girl, waarin Charlie Bradbury (Felicia Day) opnieuw wordt opgevoerd.
Felicia Day beschuldigt zich soms net iets teveel aan overacting, maar het is haar personage dat nogmaals onderstreept waarom Supernatural zo populair is: er is momenteel geen enkele reeks die zo dicht bij de fans staat. Wie al ooit op een rollenspel-, sf- of comicconventie in de Verenigde Staten is geweest, begrijpt wellicht niet wat we bedoelen, maar wie zich de moeite getroost om eens Comic-Con, WonderCon, Dragon Con, Origins of Gen Con te bezoeken, zal een nieuwe wereld betreden – eentje waar Supernatural zich enorm thuis in voelt en in gedijt. Net als eender welke acteur die ooit in Star Trek of Stargate te zien was, schuimt de cast overal ter wereld fanbijeenkomsten af en net als die series kan men rekenen op de trouwste fans ter wereld: sf-, fantasy- en horrorliefhebbers en rollenspelers. Het is dan ook geen toeval dat Felicia Day – waarvan de fans nooit hebben vergeten dat ze enkele keren in Buffy the Vampire Slayer te zien was – in afleveringen als The Girl with the Dungeons and Dragons Tattoo aantrad en nu in LARP and the Real Girl, Pac-Man Fever en Slumber Party haar ding mag doen. Nog belangrijker is hoe de LARP’ers hier in Supernatural behandeld worden. Wordt er nog in Zero Charisma gelachen met rollenspelers alsof het een stelletje losers betreft, in Supernatural geeft Dean al vanaf het begin toe dat hij het wel ziet zitten om aan ‘Live Action Role-Playing’ te doen en rond te lopen als een fantasykrijger, en op het einde gaat zelfs Sam overstag. Het maakt beide personages nog sympathieker dan ze al waren en dat is opmerkelijk, want Jared Padalecki en Jensen Ackles delen een bovenaards charisma met elkaar. Het is vaak moeilijk om te geloven dat beide heren niet écht broers zijn, de intieme band tussen hen is zo geloofwaardig dat ze je zonder problemen meezuigen in hun lotgevallen, zelfs tijdens hun meest bizarre escapades.
Hoewel sommige afleveringen alweer flirten met de grens tussen cartoonesk en kafkaiaans, blijft ook het hart van Supernatural meer dan ooit behouden: spannende, vaak grimmige en zelfs sombere verhalen, opgefleurd met een vleugje comedy en de vreemde karaktertrekken van Sam en vooral Dean, wiens voorliefde voor fastfood en zijn zwarte Chevrolet Impala ook dit seizoen weer goed in de verf wordt gezet. Dit is, tenslotte, een horrorreeks en de vele lichthartige momenten zorgen er enkel voor dat de schok nog groter is eenmaal de zoveelste onverwachte dreiging aan de horizon komt kijken. De sfeer is zelden zwaarmoedig en de serie neemt zich ook nooit te serieus, waardoor alles lichter verteerbaar blijft dan, bijvoorbeeld, American Horror Story, maar sommige scènes raken je echt als kijker. Ook nu zijn er weer heel wat mysteries om van te genieten, zoals het wedervaren van Dean, het laatste jaar van Sam (allebei uit de doeken gedaan tijdens flashbacks), de zaken die Dean aanvankelijk van Sam verzwijgt (zoals wat er precies is gebeurd met Castiel en wie Benny precies is), het bestaan van meerdere tabletten en de manipulatie van Castiel vanwege zijn overste in de hemel. Dat engelen behoorlijke rotzakken kunnen zijn, is een groot pluspunt; dat de mythologie van Supernatural na zeven volledige seizoenen erg rijk is geworden ook; en dat er nooit wordt vergeten waar de serie om draait is het anker dat de reeks zo populair houdt. Uiteindelijk zijn het dan ook niet de komische, maar vooral de aangrijpende momenten die je steeds opnieuw doen terugkeren naar Sam en Dean. Zeker weten: op deze manier kan Supernatural nog vele jaren door. Enige minpunt: we missen Bobby, al zijn we tegelijkertijd ook blij dat de makers hebben kunnen weerstaan om hem terug tot leven te wekken.
Extra’s
In het verleden zijn we al erg verwend geweest met het bonusmateriaal op de dvd’s van Supernatural en ook voor dit achtste seizoen is dat het geval. Zo krijgen we verschillende minidocumentaires die minstens 20 minuten lang zijn en zelfs de (hilarische) bloopercompilatie is vrij lang. In Finding the Supernatural wordt uitgebreid aandacht besteed aan Bitten (de found-footage aflevering), Angel Warrior is een welkome terugblik op het verhaal van Castiel, dat begonnen werd in het vierde seizoen en For the Defense of Mankind doet uit de doeken hoe de scenaristen zich lieten inspireren door echte zoektochten naar verloren relikwieën. Verschillende afleveringen beschikken over optioneel (en altijd inzichtvol) audiocommentaar en ook de korte verwijderde scènes zijn de moeite waard, al gaat het hier niet om veel materiaal. Het belangrijkste: op geen enkel moment krijg je het gevoel dat je naar een promofilmpje zit te kijken, wat zo vaak wel het geval is bij dit soort extra’s.
In het verleden zijn we al erg verwend geweest met het bonusmateriaal op de dvd’s van Supernatural en ook voor dit achtste seizoen is dat het geval. Zo krijgen we verschillende minidocumentaires die minstens 20 minuten lang zijn en zelfs de (hilarische) bloopercompilatie is vrij lang. In Finding the Supernatural wordt uitgebreid aandacht besteed aan Bitten (de found-footage aflevering), Angel Warrior is een welkome terugblik op het verhaal van Castiel, dat begonnen werd in het vierde seizoen en For the Defense of Mankind doet uit de doeken hoe de scenaristen zich lieten inspireren door echte zoektochten naar verloren relikwieën. Verschillende afleveringen beschikken over optioneel (en altijd inzichtvol) audiocommentaar en ook de korte verwijderde scènes zijn de moeite waard, al gaat het hier niet om veel materiaal. Het belangrijkste: op geen enkel moment krijg je het gevoel dat je naar een promofilmpje zit te kijken, wat zo vaak wel het geval is bij dit soort extra’s.
TECHNISCHE FICHE
|
ARTISTIEKE FICHE
|