Het verhaal
Lap. Nadat bloedzuiger Bill Compton (Stephen Moyer) in de laatste aflevering van het vijfde True Blood-seizoen het bloed van de vampiergodin Lilith (Jessica Clark) dronk, leek hij eerst te zijn gestorven, maar net voor het einde zagen we nog hoe hij in de plaats daarvan op een behoorlijk bloederige manier herrees – maar dan wel dreigender dan ooit. Bills ex, de half-fee Sookie Stackhouse (Anna Paquin), en vampier Eric Northman (Alexander Skarsgård) weten ternauwernood te ontkomen, maar blijven achter met een prangende vraag: in welke mate is Bill nog zichzelf in in welke mate is hij iemand – of iets – anders geworden? De meest voor de hand liggende verklaring lijkt aanvankelijk dat hij een soort reïncarnatie van Lilith is geworden, een hypothese die ondersteund wordt door het feit dat hij over een hele resem nieuwe krachten beschikt.
Sookie en haar vrienden blijken al snel heel wat meer dingen aan hun hoofd te hebben. Nu de Authority – de semireligieuze vampierorganisatie die het woord van Lilith als een soort evangelie beschouwde – definitief is verslagen, komt het gevaar deze keer uit een andere hoek: Sarah Newlin (Anna Camp) heeft de dingen die haar de laatste tijd overkomen zijn (zoals het feit dat haar voormalige echtgenoot, de laffe predikant Steve, gespeeld door Michael McMillian, een wezen van de nacht is geworden) duidelijk slecht verteerd en heeft in samenwerking met anderen ‘Vamp Camp’ opgericht, een concentratiekamp waar vampiers worden onderworpen aan afschuwelijke experimenten, met de bedoeling een beter begrip te krijgen van zowel hun fysiologie als cultuur en psychologie, voornamelijk om hen zo gemakkelijker te kunnen doden.
Ondertussen ziet de niet al te snuggere sheriff Andy Bellefleur (Chris Bauer) zich na een ongewild slippertje met de bovennatuurlijke Maurella genoodzaakt om vier jonge feeënbaby’s onder zijn hoede te nemen. De vier dames groeien echter een stuk sneller dan normaal en beginnen voor Andy zich daar mentaal op kan instellen tienergedrag te vertonen. Nog erger: omdat hun bloed als een soort drug werkt voor vampiers, voelt Jessica Hamby (Deborah Ann Woll) een haast onweerstaanbare drang om een aantal van hen leeg te zuigen…
Het kan echter nog erger: zo krijgen Sookie en haar broer, Jason Stackhouse (Ryan Kwanten), bezoek van Niall Brigant (gespeeld door niemand minder dan Rutger Hauer, een nieuwkomer in True Blood), de koning van de feeënstam waar ook de Stackhousefamilie toe behoort. Hij weet hen te bevestigen dat hun ouders zijn vermoord door de millennia-oude vampier Warlow (Rob Kazinsky). Die zou inmiddels in de buurt zijn om zijn werk af te maken, maar eenmaal hij alleen is met Sookie, vertrouwt hij haar toe dat hij al duizenden jaren op haar wacht en met haar wil trouwen omdat ze ‘bij hem hoort’ – een voorstel waar Sookie na een complete afwijzing van de kil geworden Bill over wil nadenken, zolang hij haar helpt met wat zij wil bereiken.
Elders slaagt ex-veteraan en kok Terry Bellefleur (Todd Lowe) er ondanks de goede zorgen van zijn Arlene (Carrie Preston) er niet in om in het reine te komen met zijn verleden en blijft gedaantewisselaar Sam Merlotte (Sam Trammell) op slechte voet staan met de weerwolvenstam. Alles lijkt pas echt de slechte kant opgaan wanneer onder andere nieuwbakken vampier Tara (Rutina Wesley), haar maker Pam De Beaufort (heerlijke rol van Kristin Bauer van Straten) en Jessica opgesloten worden in Vamp Camp…
Lap. Nadat bloedzuiger Bill Compton (Stephen Moyer) in de laatste aflevering van het vijfde True Blood-seizoen het bloed van de vampiergodin Lilith (Jessica Clark) dronk, leek hij eerst te zijn gestorven, maar net voor het einde zagen we nog hoe hij in de plaats daarvan op een behoorlijk bloederige manier herrees – maar dan wel dreigender dan ooit. Bills ex, de half-fee Sookie Stackhouse (Anna Paquin), en vampier Eric Northman (Alexander Skarsgård) weten ternauwernood te ontkomen, maar blijven achter met een prangende vraag: in welke mate is Bill nog zichzelf in in welke mate is hij iemand – of iets – anders geworden? De meest voor de hand liggende verklaring lijkt aanvankelijk dat hij een soort reïncarnatie van Lilith is geworden, een hypothese die ondersteund wordt door het feit dat hij over een hele resem nieuwe krachten beschikt.
Sookie en haar vrienden blijken al snel heel wat meer dingen aan hun hoofd te hebben. Nu de Authority – de semireligieuze vampierorganisatie die het woord van Lilith als een soort evangelie beschouwde – definitief is verslagen, komt het gevaar deze keer uit een andere hoek: Sarah Newlin (Anna Camp) heeft de dingen die haar de laatste tijd overkomen zijn (zoals het feit dat haar voormalige echtgenoot, de laffe predikant Steve, gespeeld door Michael McMillian, een wezen van de nacht is geworden) duidelijk slecht verteerd en heeft in samenwerking met anderen ‘Vamp Camp’ opgericht, een concentratiekamp waar vampiers worden onderworpen aan afschuwelijke experimenten, met de bedoeling een beter begrip te krijgen van zowel hun fysiologie als cultuur en psychologie, voornamelijk om hen zo gemakkelijker te kunnen doden.
Ondertussen ziet de niet al te snuggere sheriff Andy Bellefleur (Chris Bauer) zich na een ongewild slippertje met de bovennatuurlijke Maurella genoodzaakt om vier jonge feeënbaby’s onder zijn hoede te nemen. De vier dames groeien echter een stuk sneller dan normaal en beginnen voor Andy zich daar mentaal op kan instellen tienergedrag te vertonen. Nog erger: omdat hun bloed als een soort drug werkt voor vampiers, voelt Jessica Hamby (Deborah Ann Woll) een haast onweerstaanbare drang om een aantal van hen leeg te zuigen…
Het kan echter nog erger: zo krijgen Sookie en haar broer, Jason Stackhouse (Ryan Kwanten), bezoek van Niall Brigant (gespeeld door niemand minder dan Rutger Hauer, een nieuwkomer in True Blood), de koning van de feeënstam waar ook de Stackhousefamilie toe behoort. Hij weet hen te bevestigen dat hun ouders zijn vermoord door de millennia-oude vampier Warlow (Rob Kazinsky). Die zou inmiddels in de buurt zijn om zijn werk af te maken, maar eenmaal hij alleen is met Sookie, vertrouwt hij haar toe dat hij al duizenden jaren op haar wacht en met haar wil trouwen omdat ze ‘bij hem hoort’ – een voorstel waar Sookie na een complete afwijzing van de kil geworden Bill over wil nadenken, zolang hij haar helpt met wat zij wil bereiken.
Elders slaagt ex-veteraan en kok Terry Bellefleur (Todd Lowe) er ondanks de goede zorgen van zijn Arlene (Carrie Preston) er niet in om in het reine te komen met zijn verleden en blijft gedaantewisselaar Sam Merlotte (Sam Trammell) op slechte voet staan met de weerwolvenstam. Alles lijkt pas echt de slechte kant opgaan wanneer onder andere nieuwbakken vampier Tara (Rutina Wesley), haar maker Pam De Beaufort (heerlijke rol van Kristin Bauer van Straten) en Jessica opgesloten worden in Vamp Camp…
Bespreking
Toen True Blood er zo’n zes jaar geleden aan begon, waren we enorm enthousiast. De HBO-serie presenteerde wel een hoop knappe vampiers, maar was toch vooral schatplichtig aan de verhalen van Anne Rice en het rollenspel Vampire: The Masquerade, om maar twee duidelijke invloeden te vernoemen. Dat betekent dus dat er zoiets is als een vampiergemeenschap en dat de bloedzuigers behoorlijk gevaarlijk kunnen zijn, zelfs als ze geïntegreerd zijn in de mensenmaatschappij, zoals het geval is in True Blood. De toon is een stuk volwassener dan die van, pakweg, Twilight of The Vampire Diaries, wat zich ook vertaalt in meer geweld (jeej!), bloed (yes!), bloot en seks (dubbel jeeej!). Naarmate de thema’s meer politiek en mythologisch werden in plaats van puur allegorisch, kreeg de serie hier en daar ook wat meer kritiek te verduren, maar toch bleven de recensies vijf seizoenen lang consistent goed – lees de scores op metacritic.com er maar op na. Dit zesde seizoen was het eerste waar de besprekingen ietwat meer gepolariseerd waren, maar wij vinden het alweer een geslaagde jaargang. Vooral de subplots rond Vamp Camp, de geadopteerde feeëndochters van Andy Bellefleur en de nieuwe perikelen van de niet al te intelligente Jason Stackhouse – die te allen tijde vooral zijn pik lijkt te volgen – zijn erg genietbaar en bovendien krijgt Jason er zowaar een derde dimensie bij, want deze keer laat hij gaandeweg meer zijn verstand en moed spreken dan ooit tevoren.
Hoewel de reeks gebaseerd is op de boekenreeks Sookie Stackhouse Novels – later omgedoopt tot The Southern Vampire Mysteries – van Charlaine Harris en Sookie zelf dus altijd het centrale personage is geweest, houden wij niet zo van haar. Ten eerste vinden we de acteerstijl van Anna Paquin soms wat irritant op dezelfde manier dat Linday Gray irritant was in Dallas of Kirstie Alley in North and South, ten tweede was het altijd moeilijk om te begrijpen waarom iedereen in de serie haar zo mooi vond (nu weten we het wel: het is haar feeënbloed!) en ten derde komt Sookie soms over als een slet, ook al heeft ze pas voor het eerst seks gehad op haar 25ste en slaapt ze in de reeks maar met enkele mannen (of monsters). Dat ze in de aflevering waarin ze seks heeft met Warlow voor het eerst zelf toegeeft een gevarenjunkie te zijn, maakt deze keer wel veel goed, al blijven we haar een veel te labiel en daardoor lichtjes antipathiek personage vinden – zowat het enige wat deze serie inhoudelijk echt gemeen heeft met Twilight. Op hbowatch.com haalt Sookie het met 977 stemmen (40% zelfs moeiteloos van Tara (30%), Bill (10%), Arlene (6%) en Steve (4%) als meest gehate personage. Daartegenover staan echter heerlijk complexe, genietbare mensen en vampiers als Eric, Jessica, Andy, de voornoemde Jason en enkele nieuwkomers.
Een aantal oude bekenden krijgt deze jaargang wel wat minder te doen. Zo is de rol van onder andere Tara, Lafayette (Nelsan Ellis) en Holly (Lauren Bowles) eerder beperkt, maar dat is zeker niet erg. Vooral Tara werkte tijdens het vorige jaar lichtjes op de zenuwen en dus is wat meer tijd zonder haar best welkom. De makers lijken overigens zelf ingezien te hebben dat niet elk personage even interessant of essentieel is. Je mag dus ook rekenen op een sterfgeval – en het gaat heus niet om iemand die opeens terug uit de dood zal opstaan – waardoor je als kijker toch het gevoel blijft hebben dat er wel degelijk iets op spel staat, al is dat nooit zo sterk als in het zo mogelijk nog sterkere Game of Thrones. Dit zorgt er trouwens voor dat enkele interessantere figuren meer kans krijgen om in het voetlicht te treden. Met name Andy, Jessica, Eric, Pam, Sarah en de feeëndochters zorgen voor een aantal geweldige en bijwijlen ronduit hilarische taferelen of (vaak heerlijk gemene of cynische) oneliners. Tenslotte duikt er ook een nieuw gevaar op dat duidelijk zware gevolgen zal hebben in het volgende (en laatste) seizoen. Deze jaargang – meteen de eerste die niet gebaseerd is op geselecteerde stukjes uit de boekenreeks – is wat ons betreft alvast meer dan geslaagd, ook al moet het verhaal wegens de zwangerschap van Paquin en een budgettekort deze keer in maar 10 in plaats van 12 afleveringen verteld worden!
Toen True Blood er zo’n zes jaar geleden aan begon, waren we enorm enthousiast. De HBO-serie presenteerde wel een hoop knappe vampiers, maar was toch vooral schatplichtig aan de verhalen van Anne Rice en het rollenspel Vampire: The Masquerade, om maar twee duidelijke invloeden te vernoemen. Dat betekent dus dat er zoiets is als een vampiergemeenschap en dat de bloedzuigers behoorlijk gevaarlijk kunnen zijn, zelfs als ze geïntegreerd zijn in de mensenmaatschappij, zoals het geval is in True Blood. De toon is een stuk volwassener dan die van, pakweg, Twilight of The Vampire Diaries, wat zich ook vertaalt in meer geweld (jeej!), bloed (yes!), bloot en seks (dubbel jeeej!). Naarmate de thema’s meer politiek en mythologisch werden in plaats van puur allegorisch, kreeg de serie hier en daar ook wat meer kritiek te verduren, maar toch bleven de recensies vijf seizoenen lang consistent goed – lees de scores op metacritic.com er maar op na. Dit zesde seizoen was het eerste waar de besprekingen ietwat meer gepolariseerd waren, maar wij vinden het alweer een geslaagde jaargang. Vooral de subplots rond Vamp Camp, de geadopteerde feeëndochters van Andy Bellefleur en de nieuwe perikelen van de niet al te intelligente Jason Stackhouse – die te allen tijde vooral zijn pik lijkt te volgen – zijn erg genietbaar en bovendien krijgt Jason er zowaar een derde dimensie bij, want deze keer laat hij gaandeweg meer zijn verstand en moed spreken dan ooit tevoren.
Hoewel de reeks gebaseerd is op de boekenreeks Sookie Stackhouse Novels – later omgedoopt tot The Southern Vampire Mysteries – van Charlaine Harris en Sookie zelf dus altijd het centrale personage is geweest, houden wij niet zo van haar. Ten eerste vinden we de acteerstijl van Anna Paquin soms wat irritant op dezelfde manier dat Linday Gray irritant was in Dallas of Kirstie Alley in North and South, ten tweede was het altijd moeilijk om te begrijpen waarom iedereen in de serie haar zo mooi vond (nu weten we het wel: het is haar feeënbloed!) en ten derde komt Sookie soms over als een slet, ook al heeft ze pas voor het eerst seks gehad op haar 25ste en slaapt ze in de reeks maar met enkele mannen (of monsters). Dat ze in de aflevering waarin ze seks heeft met Warlow voor het eerst zelf toegeeft een gevarenjunkie te zijn, maakt deze keer wel veel goed, al blijven we haar een veel te labiel en daardoor lichtjes antipathiek personage vinden – zowat het enige wat deze serie inhoudelijk echt gemeen heeft met Twilight. Op hbowatch.com haalt Sookie het met 977 stemmen (40% zelfs moeiteloos van Tara (30%), Bill (10%), Arlene (6%) en Steve (4%) als meest gehate personage. Daartegenover staan echter heerlijk complexe, genietbare mensen en vampiers als Eric, Jessica, Andy, de voornoemde Jason en enkele nieuwkomers.
Een aantal oude bekenden krijgt deze jaargang wel wat minder te doen. Zo is de rol van onder andere Tara, Lafayette (Nelsan Ellis) en Holly (Lauren Bowles) eerder beperkt, maar dat is zeker niet erg. Vooral Tara werkte tijdens het vorige jaar lichtjes op de zenuwen en dus is wat meer tijd zonder haar best welkom. De makers lijken overigens zelf ingezien te hebben dat niet elk personage even interessant of essentieel is. Je mag dus ook rekenen op een sterfgeval – en het gaat heus niet om iemand die opeens terug uit de dood zal opstaan – waardoor je als kijker toch het gevoel blijft hebben dat er wel degelijk iets op spel staat, al is dat nooit zo sterk als in het zo mogelijk nog sterkere Game of Thrones. Dit zorgt er trouwens voor dat enkele interessantere figuren meer kans krijgen om in het voetlicht te treden. Met name Andy, Jessica, Eric, Pam, Sarah en de feeëndochters zorgen voor een aantal geweldige en bijwijlen ronduit hilarische taferelen of (vaak heerlijk gemene of cynische) oneliners. Tenslotte duikt er ook een nieuw gevaar op dat duidelijk zware gevolgen zal hebben in het volgende (en laatste) seizoen. Deze jaargang – meteen de eerste die niet gebaseerd is op geselecteerde stukjes uit de boekenreeks – is wat ons betreft alvast meer dan geslaagd, ook al moet het verhaal wegens de zwangerschap van Paquin en een budgettekort deze keer in maar 10 in plaats van 12 afleveringen verteld worden!
Extra’s
Net als het geval is met de Blu-ray-uitgaven van Game of Thrones is er erg origineel bonusmateriaal te vinden op deze schijfjes. De Vamp Camp Files bestaan uit een verzameling van documenten die worden bijgehouden door het concentratiekamp. Daarin staat enorm veel informatie over de fysiologie, cultuur, psychologie en ziekten van vampiers, het vampierkamp zelf, en ga zo maar door. Ook het interactieve True Blood Lines – over de verschillende huidige en voorbije relaties in de serie – is erg leuk. Bij elke aflevering hoort ook een reeks interviews met de scenaristen, die het hoe en waarom van die episode uitleggen, terwijl er ook boeiend audiocommentaar beschikbaar is bij vijf van de tien afleveringen. De previews en samenvattingen zijn dan weer minder nuttig, behalve als het al een tijdje geleden is dat je nog hebt gekeken en jouw geheugen wat moet opgefrist worden. Er had gerust nog meer bonusmateriaal bij gemogen, maar wat hier is, is steengoed.
Beeld
Het beeld – met een AVC (MPEG-4) codering, een aspectratio van 1.78:1 en een resolutie van 1080/24 – ziet er dankzij een schijnbaar minimale compressie alweer prachtig uit. Schaduwen vormen een belangrijk onderdeel van de visuele flair, terwijl ook de zuiderse sfeer goed naar voren komt, maar eenmaal in het feeënrijk exploderen de kleuren opeens, met veel heldere tinten, terwijl alles in softfocus is opgenomen. En natuurlijk is er de belangrijkste kleur: al dat bloed kent verschillende knappe tinten rood. De textuur zelf is vaak wat korrelig en doet filmisch aan, wat de sfeer enkel ten goede komt. Knap!
Geluid
Wat een geweldig geluid heeft dit zesde seizoen alweer meegekregen, zeg! De DTS-HD MA-soundtrack zit tsjokvol kleine details en nuances. Alle luidsprekers worden optimaal benut, vooral wat het produceren van sfeergeluiden betreft, maar de dialogen zelf blijven erg goed te onderscheiden. Elke intonatieverandering is duidelijk hoorbaar, zelfs in de hoge regionen, terwijl ook de bas erg diep is en soms de hele ruimte vult. Hier kunnen heel wat tv-makers nog veel van leren!
Net als het geval is met de Blu-ray-uitgaven van Game of Thrones is er erg origineel bonusmateriaal te vinden op deze schijfjes. De Vamp Camp Files bestaan uit een verzameling van documenten die worden bijgehouden door het concentratiekamp. Daarin staat enorm veel informatie over de fysiologie, cultuur, psychologie en ziekten van vampiers, het vampierkamp zelf, en ga zo maar door. Ook het interactieve True Blood Lines – over de verschillende huidige en voorbije relaties in de serie – is erg leuk. Bij elke aflevering hoort ook een reeks interviews met de scenaristen, die het hoe en waarom van die episode uitleggen, terwijl er ook boeiend audiocommentaar beschikbaar is bij vijf van de tien afleveringen. De previews en samenvattingen zijn dan weer minder nuttig, behalve als het al een tijdje geleden is dat je nog hebt gekeken en jouw geheugen wat moet opgefrist worden. Er had gerust nog meer bonusmateriaal bij gemogen, maar wat hier is, is steengoed.
Beeld
Het beeld – met een AVC (MPEG-4) codering, een aspectratio van 1.78:1 en een resolutie van 1080/24 – ziet er dankzij een schijnbaar minimale compressie alweer prachtig uit. Schaduwen vormen een belangrijk onderdeel van de visuele flair, terwijl ook de zuiderse sfeer goed naar voren komt, maar eenmaal in het feeënrijk exploderen de kleuren opeens, met veel heldere tinten, terwijl alles in softfocus is opgenomen. En natuurlijk is er de belangrijkste kleur: al dat bloed kent verschillende knappe tinten rood. De textuur zelf is vaak wat korrelig en doet filmisch aan, wat de sfeer enkel ten goede komt. Knap!
Geluid
Wat een geweldig geluid heeft dit zesde seizoen alweer meegekregen, zeg! De DTS-HD MA-soundtrack zit tsjokvol kleine details en nuances. Alle luidsprekers worden optimaal benut, vooral wat het produceren van sfeergeluiden betreft, maar de dialogen zelf blijven erg goed te onderscheiden. Elke intonatieverandering is duidelijk hoorbaar, zelfs in de hoge regionen, terwijl ook de bas erg diep is en soms de hele ruimte vult. Hier kunnen heel wat tv-makers nog veel van leren!
TECHNISCHE FICHE
|
ARTISTIEKE FICHE
|
Dirk Vandereyken
Beoordeling geluid: (4½)
Beoordeling serie: (4)
Beoordeling bonusmateriaal: (3½)
Beoordeling beeld: (4)
Meer info: www.warnerbros.be
Beoordeling geluid: (4½)
Beoordeling serie: (4)
Beoordeling bonusmateriaal: (3½)
Beoordeling beeld: (4)
Meer info: www.warnerbros.be