WEEDS
Het verhaal
Moeilijk om nog te geloven dat Nancy Botwin (Mary-Louise Parker) ooit een huismoeder in het statige Californische dorpje Agrestic was. Na de dood van haar man begon Nancy marihuana te verkopen om ervoor te zorgen dat haar beide kinderen, Silas (Hunter Parrish) en Shane (Alexander Gould), dezelfde levensstandaard konden aanhouden, maar gaandeweg is zowat alles misgelopen: zowat elke man waar Nancy iets mee is begonnen, is om het leven gekomen, behalve haar laatste ‘verovering’, de gevaarlijke Mexicaanse misdaadbaas (en burgemeester) Esteban Reyes (Demián Bichir). Nu Shane Estebans kwaadaardige baas heeft doodgeslagen met een croquethamer, is Nancy samen met haar hele gezin, schoonbroer Andy (Justin Kirk) en de baby die ze onlangs samen met Esteban heeft gekregen op de vlucht.
Al snel blijkt dat niet alles over een leien dakje zal lopen: de familie stuit op het ene na het andere obstakel en bovendien heeft Shane absoluut geen berouw van wat hij heeft gedaan. Meer, nog: het lijkt hem allemaal niets te kunnen schelen. Shane is altijd een beetje raar geweest en werd een tijdje geleden nog betrapt terwijl hij aan het masturberen was op de foto’s van zijn eigen moeder, maar maakt steeds duidelijker dat hij wellicht een psychopaat is. Ondertussen geeft Nancy voortdurend blijk van een schrijnend gebrek aan een echt geweten en blijft ze zowel haar zonen als vrienden manipuleren om telkens haar zin te kunnen krijgen...
Bespreking serie
Wat is Weeds toch veranderd! Wat ooit begon als een gezapige en boeiende serie rond een huisvrouw die probeert softdrugs te dealen om te kunnen overleven, is vanaf het einde van het derde seizoen uitgegroeid tot een reeks over een gemene, manipulatieve bitch die haar volledige entourage continu in het onheil duwt. Laten we immers duidelijk zijn: Nancy is geen heldin, ze is geen antiheldin, ze is een trut, een slet, een gemene vrouw die seks en verleiding gebruikt om te krijgen wat ze wil en dat is steeds meer de kick van het dealen van drugs. Dat ze overstapt van marihuana tot (het veel sterkere) hasj, is daarbij exemplarisch.
Het is moeilijk om nog om Nancy te geven, maar ook de filmmakers lijken dat gelukkig beseft te hebben. De weg die Shane aan het bewandelen is (die naar een Dexter-achtige sociopaat) is spannend om te volgen, broer Silas heeft wel degelijk een hoger (en mooier) doel en ook Andy uit zich geregeld van zijn meest sympathieke kant. Zelfs vriend Doug Wilson (Kevin Nealon) komt, ondanks zijn zelfoverschatting, verdraaide kijk op de werkelijkheid en onvermogen om op gepaste momenten zijn mond te houden, geregeld sympathiek uit de hoek. Het vormt allemaal een tegengewicht voor de gemeenheid die Nancy tegenwoordig etaleert en waarvan we nu allemaal meer en meer beginnen te hopen dat die binnenkort afgestraft wordt.
Weeds is veel minder genietbaar dan vroeger, maar niet veel minder (excusez le mot) verslavend. Het zelfdestructieve pad dat deze hoerige trut aan het bewandelen is, geeft de kijker immers langzaam hoop dat ze eindelijk eens permanent zal vallen, zodat we met zijn allen een collectieve catharsis tegemoet kunnen zien. Ook de ijzersterke finale – inclusief spannende cliffhanger – toont dat aan. Dit zesde seizoen zorgt in ieder geval nog niet voor loutering, maar wel voor een vuil, lichtjes schuldig gevoel na elke aflevering. Waarmee eigenlijk bewezen is dat deze serie toch iets losmaakt.
Bonusmateriaal
Het vijfde seizoen van Weeds telt maar 13 afleveringen, maar 8 daarvan worden aangeleverd met optioneel audiocommentaar en dat is veel. Bovendien geeft iedereen redelijk wat inzichten in het schrijfproces (waardoor je wat meer sympathie voor de serie krijgt), behalve de altijd saaie bedenkster Jenji Kohan, die beter voor haar computer had blijven zitten. In het boeiende én erg grappige, 10 minuten durende Kevin Nealon and Justin Kirk – What Do We Have Left to Say? Entertainen beide acteurs van begin tot eind, waardoor dit stukje alleen al beter is dan de meeste afleveringen in de reeks. Justin Kirk antwoordt ook fanvragen in het ongeveer even lange Fandamonium – Weeds Creators Tell All, maar het enthousiasme van alle acteurs in Bye Bye Botswins (over wat er met hun personages aan het gebeuren is en waarom) is moeilijk te geloven en dus onbedoeld weinig aanstekelijk. De bloopers, daarentegen, zijn ronduit hilarisch en absoluut niet te missen!
Moeilijk om nog te geloven dat Nancy Botwin (Mary-Louise Parker) ooit een huismoeder in het statige Californische dorpje Agrestic was. Na de dood van haar man begon Nancy marihuana te verkopen om ervoor te zorgen dat haar beide kinderen, Silas (Hunter Parrish) en Shane (Alexander Gould), dezelfde levensstandaard konden aanhouden, maar gaandeweg is zowat alles misgelopen: zowat elke man waar Nancy iets mee is begonnen, is om het leven gekomen, behalve haar laatste ‘verovering’, de gevaarlijke Mexicaanse misdaadbaas (en burgemeester) Esteban Reyes (Demián Bichir). Nu Shane Estebans kwaadaardige baas heeft doodgeslagen met een croquethamer, is Nancy samen met haar hele gezin, schoonbroer Andy (Justin Kirk) en de baby die ze onlangs samen met Esteban heeft gekregen op de vlucht.
Al snel blijkt dat niet alles over een leien dakje zal lopen: de familie stuit op het ene na het andere obstakel en bovendien heeft Shane absoluut geen berouw van wat hij heeft gedaan. Meer, nog: het lijkt hem allemaal niets te kunnen schelen. Shane is altijd een beetje raar geweest en werd een tijdje geleden nog betrapt terwijl hij aan het masturberen was op de foto’s van zijn eigen moeder, maar maakt steeds duidelijker dat hij wellicht een psychopaat is. Ondertussen geeft Nancy voortdurend blijk van een schrijnend gebrek aan een echt geweten en blijft ze zowel haar zonen als vrienden manipuleren om telkens haar zin te kunnen krijgen...
Bespreking serie
Wat is Weeds toch veranderd! Wat ooit begon als een gezapige en boeiende serie rond een huisvrouw die probeert softdrugs te dealen om te kunnen overleven, is vanaf het einde van het derde seizoen uitgegroeid tot een reeks over een gemene, manipulatieve bitch die haar volledige entourage continu in het onheil duwt. Laten we immers duidelijk zijn: Nancy is geen heldin, ze is geen antiheldin, ze is een trut, een slet, een gemene vrouw die seks en verleiding gebruikt om te krijgen wat ze wil en dat is steeds meer de kick van het dealen van drugs. Dat ze overstapt van marihuana tot (het veel sterkere) hasj, is daarbij exemplarisch.
Het is moeilijk om nog om Nancy te geven, maar ook de filmmakers lijken dat gelukkig beseft te hebben. De weg die Shane aan het bewandelen is (die naar een Dexter-achtige sociopaat) is spannend om te volgen, broer Silas heeft wel degelijk een hoger (en mooier) doel en ook Andy uit zich geregeld van zijn meest sympathieke kant. Zelfs vriend Doug Wilson (Kevin Nealon) komt, ondanks zijn zelfoverschatting, verdraaide kijk op de werkelijkheid en onvermogen om op gepaste momenten zijn mond te houden, geregeld sympathiek uit de hoek. Het vormt allemaal een tegengewicht voor de gemeenheid die Nancy tegenwoordig etaleert en waarvan we nu allemaal meer en meer beginnen te hopen dat die binnenkort afgestraft wordt.
Weeds is veel minder genietbaar dan vroeger, maar niet veel minder (excusez le mot) verslavend. Het zelfdestructieve pad dat deze hoerige trut aan het bewandelen is, geeft de kijker immers langzaam hoop dat ze eindelijk eens permanent zal vallen, zodat we met zijn allen een collectieve catharsis tegemoet kunnen zien. Ook de ijzersterke finale – inclusief spannende cliffhanger – toont dat aan. Dit zesde seizoen zorgt in ieder geval nog niet voor loutering, maar wel voor een vuil, lichtjes schuldig gevoel na elke aflevering. Waarmee eigenlijk bewezen is dat deze serie toch iets losmaakt.
Bonusmateriaal
Het vijfde seizoen van Weeds telt maar 13 afleveringen, maar 8 daarvan worden aangeleverd met optioneel audiocommentaar en dat is veel. Bovendien geeft iedereen redelijk wat inzichten in het schrijfproces (waardoor je wat meer sympathie voor de serie krijgt), behalve de altijd saaie bedenkster Jenji Kohan, die beter voor haar computer had blijven zitten. In het boeiende én erg grappige, 10 minuten durende Kevin Nealon and Justin Kirk – What Do We Have Left to Say? Entertainen beide acteurs van begin tot eind, waardoor dit stukje alleen al beter is dan de meeste afleveringen in de reeks. Justin Kirk antwoordt ook fanvragen in het ongeveer even lange Fandamonium – Weeds Creators Tell All, maar het enthousiasme van alle acteurs in Bye Bye Botswins (over wat er met hun personages aan het gebeuren is en waarom) is moeilijk te geloven en dus onbedoeld weinig aanstekelijk. De bloopers, daarentegen, zijn ronduit hilarisch en absoluut niet te missen!
TECHNISCHE FICHE
|
ARTISTIEKE FICHE
|
Beoordeling bonusmateriaal: (3 of 5)
Beoordeling serie: (3 of 5) |
Meer info: www.warnerbros.be
Dirk Vandereyken |