John Holbrook Vance, beter bekend als gewoon Jack Vance, werd geboren op 28 augustus 1916, en overleed in Oakland, CA op 26 mei 2013. Ik denk dat hij zowat de meest populaire SF auteur was in onze contreien, en dat zowat heel zijn omvangrijke oeuvre ook ooit in het Nederlands verschenen is. Hij huppelde heen en weer tussen fantasy, heroïsche fantastiek en SF, vermengde dit alles moeiteloos samen in een heel herkenbare mix van space opera, avontuur, humor en vooral erg exotische onaardse werelden. Typerend voor zijn jonge romans waren de ettelijke voetnoten die alle details verschaften over vreemde werelden en gebruiken. Vele van zijn kortverhalen rond vaste personages werden later gebundeld en begonnen hele reeksen te vormen zoals The dying earth, de Magnus Ridolph verhalen, Cugel, e.a.
Hij oefende verschillende beroepen uit en schreef al kortverhalen sinds de jaren ’40, vast auteur voor Startling Stories, en Thrilling Wonder Stories. Uit die periode stammen The Last Castle (1966, Ned. Het laatste kasteel; Hugo en Nebula Award) en de kortroman The Dragon Masters (1963, Ned. De drakenruiters aka Steek er de draak maar mee) waarvoor hij ook de Hugo Award kreeg. Tussendoor schreef hij ook nog voor detectivemagazines, en zelfs enkele thrillers. Naast een twintigtal op zichzelf staande romans zoals The languages of Pao, Big Planet en Showboat World, profileerde hij zich vooral door zijn vele reeksen: de Duivelsprinsen begonnen met The Star King, de Tschai cyclus begonnen met City of the Chasch, de Durdane reeks, de Alastor reeks, Lyonesse, de kronieken van Cadwal. Al deze reeksen telden telkens drie tot zes lijvige romans, en ik heb maar enkele reeksen vermeld. Tot zijn laatste werken hoorden Nightlamp (1996; Ned. Nachtlamp) en het tweeluik Port of call (1998; Ned. De wilde vaart) en Lurulu (2004; Ned. De lokkende verte). De laatste jaren ging het schrijven echter steeds moeilijker om medische redenen, als ik mij goed herinner las ik jaren geleden al dat hij zijn boeken moest dicteren. Zijn autobiografie This is me, Jack Vance (2009) verwierf zijn helaas laatste Hugo Award. Ik denk dat Jack Vance voor velen van mijn generatie verantwoordelijk geweest is voor onze liefde voor een vlot geschreven, boeiend en ontspannend, en vooral origineel SF boek.