Het RRFFF, een initiatief van de VZW (stichting) Razor Reel, wordt sinds 2008 in het schilderachtige Brugge gehouden en is daarmee het enige fantastische filmfestival in Vlaanderen. In 2011 trad dit festival toe tot de European Fantastic Film Festivals Federation (EFFFF).
Doordat het RRFFF gehouden wordt in de middeleeuws aandoende binnenstad van Brugge, waan je je bij de tocht naar de festivallocaties al direct in min of meer sprookjesachtige sferen. Vanaf de namiddag starten hier de filmvertoningen, zodat je ’s ochtends en ’s middags alle gelegenheid hebt om de toerist uit te hangen – hetzij in de stad zelf, hetzij in de nabije omgeving, zoals het op slechts tien spoorminuten gelegen Oostende.
Het programma bestaat niet enkel uit filmvoorstellingen, maar ook uit een keur aan evenementen. In 2013 vonden drie daarvan voor de tweede keer plaats. Om te beginnen Bryggias, een op het fantastische genre gerichte boeken- en filmbeurs. Onderdeel hiervan was de Fantasy Worldwide International Facepainting Contest waaraan meer dan 25 mensen deelnamen binnen het thema ‘Welcome to the Fantasy Fair!’
Voorts was wederom de XPO Art Xpositie te bezichtigen. Via een concrete werkopdracht waren amateurkunstenaars, debuterende kunstenaars en studenten uit het kunstonderwijs in de voorafgaande maanden aangemoedigd om een storyboard te ontwerpen binnen de thema’s ‘Dromen & Nachtmerries’, ‘Superhelden’ en ‘Retro & Vintage’. De beste inzendingen waren tentoongesteld. En tot slot was er opnieuw de Dag van de Jonge Filmmaker. Het programma hiervan omvatte professionele workshops en lezingen, gericht op (toekomstige) filmstudenten, filmmakers of geïnteresseerden, die verschillende facetten van het filmvak belichtten. Georganiseerd voor de allereerste keer daarentegen was de mede door filmdistributeur Zeno Pictures mogelijk gemaakte Razor Reel Filmquiz. Aan de hand van talrijke beeld- en geluidsfragmenten over velerlei (ook niet-fantastische) films gingen verschillende teams met elkaar de strijd aan. Door dit alles houdt het RRFFF in feite het midden tussen een filmfestival en een conventie.
Over de opkomst bij de nevenactiviteiten toont Joke Ruysschaert, artistiek directeur van het RRFFF, zich zeer tevreden. “De Dag van de Jonge Filmmaker, die zijn tweede editie beleefde, kende een stijging van het aantal deelnemers van toch wel 20 à 30 procent. Dat is een project dat zeker leeft en dat verder uit te breiden is. Bij de filmquiz hadden we 38 ploegen, wat enorm veel is voor een filmquiz in Vlaanderen. De meeste quizzen hebben, geloof ik, maar een dertigtal ploegen of zelfs minder. Ook de beurs Bryggias was een groot succes. Vorig jaar zaten we daarmee in De Biekorf, dit jaar in de Beurshal, met meer exploitanten dan voorheen. Tijdens deze beurs hebben we zo’n 1.500 bezoekers over de vloer hebben gehad, wat een zeer goed resultaat is. Al deze projecten komen zeker in aanmerking om uitgebouwd te worden.”
Jaarlijks worden op dit evenement tal van filmmakers, acteurs, actrices en andere filmprofessionals verwelkomd om zich te laven aan de vele soorten Belgisch bier – correctie, om tekst en uitleg over hun werk te geven (al gebeurt dat eerste ook wel, hoor). Tijdens het festival is de foyer van de hoofdlocatie, Cinema Liberty, het epicentrum. Deze ruimte voelt tijdens het festival aan als een bruin café, wat – eigenlijk nodeloos om te vermelden – uitermate sfeerverhogend werkt.
Nederlandse film App opent festival
Openingsfilm van het RRFFF was warempel een Nederlandse film: ‘App’ van Bobby Boermans. Het was ook de enige Nederlandse film op heel het festival, wat het natuurlijk extra eervol maakte dat ervoor gekozen was om juist hiermee af te trappen.
In deze ‘smartphonethriller’, die in ons land overigens al in de lente van 2013 op het witte doek te zien was, neemt het leven van de bescheiden en intelligente studente Anna een drastische wending nadat een onbekende een app op haar telefoon heeft geïnstalleerd. Deze app, 'IRIS' geheten, heeft een antwoord op alle vragen. Niet alleen op wetenschappelijke en historische vragen, maar ook, tot Anna’s grote verbazing, op vragen die betrekking hebben op haar persoonlijke leven en dat van haar vrienden. Als ze via de scherpzinnige app cryptische teksten en codes ontvangt die samenhangen met de plotselinge en raadselachtige dood van mensen uit haar omgeving, dringt gaandeweg het besef tot haar door dat 'IRIS' meer is dan slechts een handige en onschuldige app. En de app wissen van haar telefoon? Helaas, dat gaat niet…
‘App’ is te beschouwen als een variant op onder meer de Amerikaanse film Brainscan, waarin een computergame een – moorddadig – eigen leven gaat leiden, het Japanse ‘Ringu’ plus de Amerikaanse remake daarvan, ‘The Ring’, waarin het bekijken van een filmpje op een videoband onheil brengt en de vrij onbekende, maar heel aardige Oostenrijkse productie ‘In 3 Tagen Bist Du Tot’, waarin sms’jes voorbodes van narigheid zijn. Veel aandacht hebben de makers geschonken aan de opbouw van de spanning, die af en toe tot zinderende hoogte stijgt. Daarnaast was het een uitstekende zet om de nog betrekkelijk onbekende Hannah Hoekstra als Anna te casten. Hoekstra, eerder te zien in een andere puike thriller, ‘Doodslag’, speelt haar rol niet alleen uiterst naturel, maar ook vol overgave. Bovendien kent de film enkele waanzinnige shockmomenten die je werkelijk uit je stoel doen schieten! Kortom, een pakkende actiethriller, die het aanzien meer dan waard is.
Maar er is nóg iets wat deze film bijzonder maakt. Met een aan de film gelieerde app, een ‘App’-app dus, kregen bezoekers, als ze deze van www.appdefilm.nl gedownload hadden, tijdens de voorstelling extra informatie over de gebeurtenissen op het bioscoopscherm om zo de filmbeleving nóg intenser te maken. Nog nooit eerder is dit vertoond. Vandaar ook dat de makers op de filmaffiche niet zonder enige trots hebben gezet: “De eerste 2nd screen film". Dus voor één keer mochten, nee, móesten telefoons tijdens de voorstelling (maar wel met uitgeschakeld geluid) aan blijven staan!
Doordat het RRFFF gehouden wordt in de middeleeuws aandoende binnenstad van Brugge, waan je je bij de tocht naar de festivallocaties al direct in min of meer sprookjesachtige sferen. Vanaf de namiddag starten hier de filmvertoningen, zodat je ’s ochtends en ’s middags alle gelegenheid hebt om de toerist uit te hangen – hetzij in de stad zelf, hetzij in de nabije omgeving, zoals het op slechts tien spoorminuten gelegen Oostende.
Het programma bestaat niet enkel uit filmvoorstellingen, maar ook uit een keur aan evenementen. In 2013 vonden drie daarvan voor de tweede keer plaats. Om te beginnen Bryggias, een op het fantastische genre gerichte boeken- en filmbeurs. Onderdeel hiervan was de Fantasy Worldwide International Facepainting Contest waaraan meer dan 25 mensen deelnamen binnen het thema ‘Welcome to the Fantasy Fair!’
Voorts was wederom de XPO Art Xpositie te bezichtigen. Via een concrete werkopdracht waren amateurkunstenaars, debuterende kunstenaars en studenten uit het kunstonderwijs in de voorafgaande maanden aangemoedigd om een storyboard te ontwerpen binnen de thema’s ‘Dromen & Nachtmerries’, ‘Superhelden’ en ‘Retro & Vintage’. De beste inzendingen waren tentoongesteld. En tot slot was er opnieuw de Dag van de Jonge Filmmaker. Het programma hiervan omvatte professionele workshops en lezingen, gericht op (toekomstige) filmstudenten, filmmakers of geïnteresseerden, die verschillende facetten van het filmvak belichtten. Georganiseerd voor de allereerste keer daarentegen was de mede door filmdistributeur Zeno Pictures mogelijk gemaakte Razor Reel Filmquiz. Aan de hand van talrijke beeld- en geluidsfragmenten over velerlei (ook niet-fantastische) films gingen verschillende teams met elkaar de strijd aan. Door dit alles houdt het RRFFF in feite het midden tussen een filmfestival en een conventie.
Over de opkomst bij de nevenactiviteiten toont Joke Ruysschaert, artistiek directeur van het RRFFF, zich zeer tevreden. “De Dag van de Jonge Filmmaker, die zijn tweede editie beleefde, kende een stijging van het aantal deelnemers van toch wel 20 à 30 procent. Dat is een project dat zeker leeft en dat verder uit te breiden is. Bij de filmquiz hadden we 38 ploegen, wat enorm veel is voor een filmquiz in Vlaanderen. De meeste quizzen hebben, geloof ik, maar een dertigtal ploegen of zelfs minder. Ook de beurs Bryggias was een groot succes. Vorig jaar zaten we daarmee in De Biekorf, dit jaar in de Beurshal, met meer exploitanten dan voorheen. Tijdens deze beurs hebben we zo’n 1.500 bezoekers over de vloer hebben gehad, wat een zeer goed resultaat is. Al deze projecten komen zeker in aanmerking om uitgebouwd te worden.”
Jaarlijks worden op dit evenement tal van filmmakers, acteurs, actrices en andere filmprofessionals verwelkomd om zich te laven aan de vele soorten Belgisch bier – correctie, om tekst en uitleg over hun werk te geven (al gebeurt dat eerste ook wel, hoor). Tijdens het festival is de foyer van de hoofdlocatie, Cinema Liberty, het epicentrum. Deze ruimte voelt tijdens het festival aan als een bruin café, wat – eigenlijk nodeloos om te vermelden – uitermate sfeerverhogend werkt.
Nederlandse film App opent festival
Openingsfilm van het RRFFF was warempel een Nederlandse film: ‘App’ van Bobby Boermans. Het was ook de enige Nederlandse film op heel het festival, wat het natuurlijk extra eervol maakte dat ervoor gekozen was om juist hiermee af te trappen.
In deze ‘smartphonethriller’, die in ons land overigens al in de lente van 2013 op het witte doek te zien was, neemt het leven van de bescheiden en intelligente studente Anna een drastische wending nadat een onbekende een app op haar telefoon heeft geïnstalleerd. Deze app, 'IRIS' geheten, heeft een antwoord op alle vragen. Niet alleen op wetenschappelijke en historische vragen, maar ook, tot Anna’s grote verbazing, op vragen die betrekking hebben op haar persoonlijke leven en dat van haar vrienden. Als ze via de scherpzinnige app cryptische teksten en codes ontvangt die samenhangen met de plotselinge en raadselachtige dood van mensen uit haar omgeving, dringt gaandeweg het besef tot haar door dat 'IRIS' meer is dan slechts een handige en onschuldige app. En de app wissen van haar telefoon? Helaas, dat gaat niet…
‘App’ is te beschouwen als een variant op onder meer de Amerikaanse film Brainscan, waarin een computergame een – moorddadig – eigen leven gaat leiden, het Japanse ‘Ringu’ plus de Amerikaanse remake daarvan, ‘The Ring’, waarin het bekijken van een filmpje op een videoband onheil brengt en de vrij onbekende, maar heel aardige Oostenrijkse productie ‘In 3 Tagen Bist Du Tot’, waarin sms’jes voorbodes van narigheid zijn. Veel aandacht hebben de makers geschonken aan de opbouw van de spanning, die af en toe tot zinderende hoogte stijgt. Daarnaast was het een uitstekende zet om de nog betrekkelijk onbekende Hannah Hoekstra als Anna te casten. Hoekstra, eerder te zien in een andere puike thriller, ‘Doodslag’, speelt haar rol niet alleen uiterst naturel, maar ook vol overgave. Bovendien kent de film enkele waanzinnige shockmomenten die je werkelijk uit je stoel doen schieten! Kortom, een pakkende actiethriller, die het aanzien meer dan waard is.
Maar er is nóg iets wat deze film bijzonder maakt. Met een aan de film gelieerde app, een ‘App’-app dus, kregen bezoekers, als ze deze van www.appdefilm.nl gedownload hadden, tijdens de voorstelling extra informatie over de gebeurtenissen op het bioscoopscherm om zo de filmbeleving nóg intenser te maken. Nog nooit eerder is dit vertoond. Vandaar ook dat de makers op de filmaffiche niet zonder enige trots hebben gezet: “De eerste 2nd screen film". Dus voor één keer mochten, nee, móesten telefoons tijdens de voorstelling (maar wel met uitgeschakeld geluid) aan blijven staan!
Vijf secties brengen structuur in programma
Het programma van het RRFFF 2013 was onderverdeeld in vijf secties: Young Blood, Fantastic Scope, Brainsploitation, Short Films en Sharp Focus.
Binnen Young Blood worden steeds films gepresenteerd van getalenteerde, creatieve en eigenzinnige makers die in het recente verleden hun eerste of tweede film hebben gemaakt. En die, zo schatten de organisatoren in, de komende jaren nog veel van zich zullen laten horen – en vooral laten zien natuurlijk. Ditmaal werden zeven films van ‘vers bloed’ gepresenteerd, afkomstig uit de VS, Groot-Brittannië, Canada, Duitsland en Argentinië. Om deze beginnende filmtalenten te ondersteunen en te stimuleren, wordt de maker van de beste rolprent in deze sectie beloond met Young Blood Award én een promotiedeal. Dit jaar overkwam dat Christoph Behl, de in Duitsland geboren, maar in Argentinië en Spanje opgeleide regisseur van de Argentijnse productie ‘El Desierto’ (‘The Desert’). In dit post-apocalyptische verhaal nemen de verhoudingen tussen de drie hoofdpersonen gaandeweg naargeestige proporties aan. Hierdoor wordt het leven in het huis waarin ze zich schuilhouden onderhand net zo miserabel als de vreselijke buitenwereld.
Fantastic Scope geeft bezoekers een beeld van de hedendaagse fantastische film in de breedste zin. Dat betekent dat in deze omvangrijkste van alle secties bijvoorbeeld ook komedies met een bizarre twist en cultfilms voorbij kunnen komen. Het gaat hierbij altijd om werk dat in België nog niet is uitgebracht. Een kleine greep hieruit: ‘Curse of Chucky’, het nieuwste deel uit de cyclus met de duivelse pop dat teruggaat naar de periode net na de derde ‘Child’s Play’-film, de Spaanse actiekomedie ‘Bring Me the Head of the Machine Gun Woman’, waarin een deejay een huurmoordenares moet ombrengen om zijn hachje te redden, de Amerikaanse survivalhorrorfilm ‘The Human Race’, waarin 80 mensen het tegen elkaar moeten opnemen om zich te bevrijden uit de onbekende locatie waarin ze terecht zijn gekomen, en ‘Graceland’, een Filipijnse thriller waarin criminelen een vrouw kidnappen, maar niet de juiste. Zowel beklemmend als amusant, dankzij het gebruik van zwartgallige humor, bleek ‘Chilling Visions: 5 Senses of Fear’. In deze anthologie, bestaande uit de episoden ‘Smell’, ‘See’, ‘Touch’, ‘Taste’ en ‘Listen’, doen zich taferelen voor die variëren van grappig met een duister randje tot ronduit verbijsterend. Een aardige gimmick is dat sommige personen soms ook kort in een ander schuifje opduiken.
Een film die in 2011 op het RRFFF in de smaak was gevallen bij het publiek, was de originele, in Afrika spelende zombiefilm ‘The Dead’ van de Britse broers Jonathan en Howard J. Ford. Ditmaal waren ze terug – óók fysiek – met het vervolg hierop, ‘The Dead 2: India’, waarin ze het toneel verplaatst hadden naar, driemaal raden, India. En wederom deden ze het goed. Extreem goed zelfs, want de film werd onderscheiden met de Razor Reel 2013 Audience Award!
Brainsploitation staat voor alles wat het festival aan gemeenschapsvorming en kennisverrijking kan bieden, zoals symposia, themaprogramma’s en Q&A’s met internationale gasten. En daaraan ontbrak het geenszins.
In het programma Short Films werden, zoals duidelijk moge zijn, verscheidene korte films (uit alle windstreken) vertoond. Daaronder bevond zich onder meer een blok Mexicaanse filmpjes. Ook te zien waren alle genomineerden voor de Zilveren Méliès, de prijs voor de beste fantastische Europese film, die zowel aan lange als korte films wordt toegekend. Omdat het RRFFF echter geen ‘vol’ lid van de EEEEF is, maar een ‘adherent’ (geassocieerd) lid, mag men hier niet de Zilveren Méliès voor de beste lange film uitreiken, maar alleen voor de beste korte film. Deze prijs viel ten deel aan de Britse, 14 minuten durende productie ‘The Boy with a Camera for a Face’ van Spencer Brown. Deze zeer geslaagde satirische komedie verhaalt van de belevenissen van een jongen met die met camera als gezicht geboren werd. Het blok met alle Zilveren Méliès-kandidaten, vertoond in de luxe Cinema Liberty, kon door eenieder gratis bekeken worden. Hetzelfde gold trouwens voor álle films die gedraaid werden op festivallocatie nummer 2, het op een steenworp van Cinema Liberty gelegen Cultureel Centrum De Biekorf. Op welk filmfestival zie je dat vandaag de dag nu nog?!
Het programma van het RRFFF 2013 was onderverdeeld in vijf secties: Young Blood, Fantastic Scope, Brainsploitation, Short Films en Sharp Focus.
Binnen Young Blood worden steeds films gepresenteerd van getalenteerde, creatieve en eigenzinnige makers die in het recente verleden hun eerste of tweede film hebben gemaakt. En die, zo schatten de organisatoren in, de komende jaren nog veel van zich zullen laten horen – en vooral laten zien natuurlijk. Ditmaal werden zeven films van ‘vers bloed’ gepresenteerd, afkomstig uit de VS, Groot-Brittannië, Canada, Duitsland en Argentinië. Om deze beginnende filmtalenten te ondersteunen en te stimuleren, wordt de maker van de beste rolprent in deze sectie beloond met Young Blood Award én een promotiedeal. Dit jaar overkwam dat Christoph Behl, de in Duitsland geboren, maar in Argentinië en Spanje opgeleide regisseur van de Argentijnse productie ‘El Desierto’ (‘The Desert’). In dit post-apocalyptische verhaal nemen de verhoudingen tussen de drie hoofdpersonen gaandeweg naargeestige proporties aan. Hierdoor wordt het leven in het huis waarin ze zich schuilhouden onderhand net zo miserabel als de vreselijke buitenwereld.
Fantastic Scope geeft bezoekers een beeld van de hedendaagse fantastische film in de breedste zin. Dat betekent dat in deze omvangrijkste van alle secties bijvoorbeeld ook komedies met een bizarre twist en cultfilms voorbij kunnen komen. Het gaat hierbij altijd om werk dat in België nog niet is uitgebracht. Een kleine greep hieruit: ‘Curse of Chucky’, het nieuwste deel uit de cyclus met de duivelse pop dat teruggaat naar de periode net na de derde ‘Child’s Play’-film, de Spaanse actiekomedie ‘Bring Me the Head of the Machine Gun Woman’, waarin een deejay een huurmoordenares moet ombrengen om zijn hachje te redden, de Amerikaanse survivalhorrorfilm ‘The Human Race’, waarin 80 mensen het tegen elkaar moeten opnemen om zich te bevrijden uit de onbekende locatie waarin ze terecht zijn gekomen, en ‘Graceland’, een Filipijnse thriller waarin criminelen een vrouw kidnappen, maar niet de juiste. Zowel beklemmend als amusant, dankzij het gebruik van zwartgallige humor, bleek ‘Chilling Visions: 5 Senses of Fear’. In deze anthologie, bestaande uit de episoden ‘Smell’, ‘See’, ‘Touch’, ‘Taste’ en ‘Listen’, doen zich taferelen voor die variëren van grappig met een duister randje tot ronduit verbijsterend. Een aardige gimmick is dat sommige personen soms ook kort in een ander schuifje opduiken.
Een film die in 2011 op het RRFFF in de smaak was gevallen bij het publiek, was de originele, in Afrika spelende zombiefilm ‘The Dead’ van de Britse broers Jonathan en Howard J. Ford. Ditmaal waren ze terug – óók fysiek – met het vervolg hierop, ‘The Dead 2: India’, waarin ze het toneel verplaatst hadden naar, driemaal raden, India. En wederom deden ze het goed. Extreem goed zelfs, want de film werd onderscheiden met de Razor Reel 2013 Audience Award!
Brainsploitation staat voor alles wat het festival aan gemeenschapsvorming en kennisverrijking kan bieden, zoals symposia, themaprogramma’s en Q&A’s met internationale gasten. En daaraan ontbrak het geenszins.
In het programma Short Films werden, zoals duidelijk moge zijn, verscheidene korte films (uit alle windstreken) vertoond. Daaronder bevond zich onder meer een blok Mexicaanse filmpjes. Ook te zien waren alle genomineerden voor de Zilveren Méliès, de prijs voor de beste fantastische Europese film, die zowel aan lange als korte films wordt toegekend. Omdat het RRFFF echter geen ‘vol’ lid van de EEEEF is, maar een ‘adherent’ (geassocieerd) lid, mag men hier niet de Zilveren Méliès voor de beste lange film uitreiken, maar alleen voor de beste korte film. Deze prijs viel ten deel aan de Britse, 14 minuten durende productie ‘The Boy with a Camera for a Face’ van Spencer Brown. Deze zeer geslaagde satirische komedie verhaalt van de belevenissen van een jongen met die met camera als gezicht geboren werd. Het blok met alle Zilveren Méliès-kandidaten, vertoond in de luxe Cinema Liberty, kon door eenieder gratis bekeken worden. Hetzelfde gold trouwens voor álle films die gedraaid werden op festivallocatie nummer 2, het op een steenworp van Cinema Liberty gelegen Cultureel Centrum De Biekorf. Op welk filmfestival zie je dat vandaag de dag nu nog?!
Sharp Focus: schijnwerper op uiteenlopende thema’s
Met Sharp Focus beoogt het festivalteam om via enkele focussen bezoekers een dieper inzicht in de fantastische film te geven. Deze keer werd dat gedaan met de onderdelen Razor’s Edge, Retromania: Religion, Open Doc: Origins en Focus on Israel.
In Razor’s Edge, vaste prik op het festival, kwamen films aan bod die qua vorm, inhoud en/of verpakking afwijken van de norm. Daartoe behoorden o.a. de Amerikaanse productie ‘Copiii: The 1st Entry’, het relaas van een pasgetrouwd stel met occulte zaken van doen krijgt, en de Franse horrorfilm ‘Sadik 2’, in weerwil van de titel géén vervolg, waarin vijf uit een tehuis afkomstige vrienden in de bergen ongewild hoofdrolspelers in een snuff movie worden.
Ook geselecteerd voor deze subsectie waren zes films die in september 2013 te zien waren geweest op het BUT Film Festival in Breda, waarmee men een uitwisselingsprogramma, BUTRR, heeft. Eén van die films, de Amerikaanse thriller ‘Exhumed’, waarin een jongeman zijn intrek neemt in een huis dat bewoners met een geheime agenda herbergt, viel echter niet onder het BUTRR-programma. Waarom eigenlijk? De verklaring hiervoor blijkt simpel, zo vernemen we van Patrick Van Hauwaert, algemeen directeur van het RRFFF: “’Exhumed’ stond bij ons al vast en de line-up voor het BUTTR-programma was reeds opgemaakt toen het BUT Film Festival besliste om deze er ook nog bij te nemen na het afzeggen van hun centrale gast [filmmaker Albert Pyun, die vanwege de ziekte waaraan hij lijdt, MS, noodgedwongen verstek moest laten gaan]. Dus strikt genomen valt ‘Exhumed’ niet onder BUTRR.”
De films wie wél officieel tot BUTRR behoorden, waren de Duitse (met een BUT Award bekroonde) sf-/horrorfilm ‘Zombies from Outer Space’, waarin inwoners van Beieren in de jaren ’50 belaagd worden door ondode aliens, de Israëlische zombie-/actiefilm ‘Cannon Fodder’, de Italiaanse horrorfilm ‘The Pyramid’, een vierluik rond een piramidevormig artefact met demonische krachten, de Amerikaanse sf-/horrorfilm ‘The Battery’, waarin twee ex-honkbalspelers trachten te overleven na het uitbreken van een zombieapocalyps, en het Italiaanse ‘Extreme Jukebox’, een horrormusical annex komedie (!) over een rockband die een plaat covert die volgens sommigen behekst zou zijn en iets te maken zou kunnen hebben met een aantal recente moorden.
Onder het kopje Retromania: Religion werden twee horrorklassiekers met religieuze inslag vertoond: ‘The Devils’ (1971) van Ken Russell en ‘The Omen’ (1976) van Richard Donner.
Focus op Israëlische fantastische film
Met Focus on Israel werd aandacht geschonken aan twee Israëlische genrefilms: het al genoemde ‘Cannon Fodder’ en de inktzwarte komedie ‘Goldberg and Eisenberg’. In ‘Cannon Fodder’ krijgt veiligheidsofficier Doron de opdracht om in Libanon een terrorist, de nummer 3 in de Hezbollah-gelederen, te vinden en op te pakken. Maar wat zijn opdrachtgevers hem niet vertelden, is dat er in Libanon iets nog véél gevaarlijkers rondwaart. Dorons laatste opdracht zal meteen ook zijn meest memorabele worden… Van een compleet andere orde is ‘Goldberg and Eisenberg. Goldberg’ is een ietwat sullige computernerd die maar al te graag een meisje zou versieren, maar daar door zijn onbenulligheid maar niet in slaagt. Eisenberg is een loser die zijn tijd verdoet met anderen het leven zuur te maken. Beiden geraken ongelukkigerwijs aan de praat en dat loopt uiteraard verkeerd af!
Ook van Israëlische makelij was de sluitingsfilm, ‘Big Bad Wolves’ van Aharon Keshales en Navot Papushado, die in 2011 met hun debuutfilm Rabies (Kalevet) de Young Blood Award opstreken. In ‘Big Bad Wolves’ vernemen we dat een kindermoordenaar een reeks brutale moorden pleegt waarbij hij de lijken voor de politie op theatrale wijze achterlaat. Er is reeds een verdachte in de zaak, maar deze loopt inmiddels alweer vrij rond door toedoen van een gerechtelijke dwaling (“zoals we die in België ook kennen”, zo melden de organisatoren met enige plaatsvervangende schaamte in de catalogus, verwijzend naar de gruwelzaak-Dutroux). De verdachte in kwestie is een godsdienstleraar genaamd Dror. De politieagent Micki is echter overtuigd van Drors schuld of betrokkenheid en gaat hem achtervolgen. Dat Micki niet graag volgens het boekje werkt, is al snel duidelijk. Dan heb je ook nog de vader van het laatste slachtoffer die ook wraak wil nemen op degene die zijn dochtertje vermoord heeft. Het duurt niet lang voordat de drie mannen elkaars pad kruisen. ‘Big Bad Wolves’ is een solide, goed doortimmerde thriller/misdaadfilm waarin snoeiharde en vermakelijke scènes vakkundig met elkaar afgewisseld worden, zonder dat dit storend wordt. Ook geeft de film een beetje een inkijkje in het leven van alledag in Israël, waar wij zelden iets van zien.
Hoe was men op het idee gekomen om een themaprogramma te wijden aan de Israëlische fantastische film? Nick Vermeulen, die de inzet van vrijwilligers coördineert en daarnaast betrokken is bij de boekhouding en programmering, antwoordt hierop: “We hebben dat gedaan omdat Israël een land is dat we niet direct associëren met film, hoewel er kwalitatief goede films gemaakt worden. En daar wilden we het publiek graag kennis mee laten maken.” Ruysschaert vult aan: “’Rabies’, die we twee jaar geleden op ons filmfestival hadden, was eigenlijk de eerste Israëlische slasher-/horrorfilm. Toen al volgden we de filmactiviteiten in dit land. En nu blijkt dat daar het voorbije jaar heel wat genrefilms gemaakt zijn, zoals ‘Cannon Fodder’ en ‘Goldberg and Eisenberg’. En het feit dat we ‘Rabies’ uitgebracht hebben op ons eigen DVD-label maakte die focus nóg interessanter.”
Hoe komt het dat pas de laatste jaren de Israëlische fantastische film aan het opkomen is? “Ik denk dat Israël op zowel politiek als filmvlak een moeilijk land is”, oppert Ruysschaert. “Mogelijk is men daar fantastische films gaan maken als een soort uitklapklep, om zo toch iets te kunnen betekenen in de wereld. Israël komt vaak negatief in het nieuws en ik denk dat ze daar met ‘Big Bad Wolves’ een heel sterke troef in handen hebben. Onlangs zei Quentin Tarantino zelfs dat dit volgens hem de beste film van 2013 is! Zo komen de mensen in dat land nu ook eens positief in het nieuws. Waarom dat nu ineens opleeft? Goh, dat is moeilijk te zeggen. Zo was het ook in Argentinië een tijdlang kalm aan het fantastische filmfront, maar nu leeft dat daar eveneens enorm op. Volgend jaar denken we zelfs een focus te leggen op Argentinië. Mocht dat inderdaad gebeuren, dan lijkt het ons ontzettend interessant om bijvoorbeeld een Argentijnse docent of regisseur naar het festival te halen en een masterclass te laten geven. Maar veel hangt af van het budget dat we tot onze beschikking hebben. Zo konden we nu om budgettaire redenen aan de focus op Israël helaas geen symposium koppelen. Onze doelstelling is om de landen die minder bekend zijn in het genre een platform te geven op ons festival. Vanaf nu willen we ieder jaar bij zowel de langspeelfilms als de korte films de focus leggen op een filmland.”
Met Sharp Focus beoogt het festivalteam om via enkele focussen bezoekers een dieper inzicht in de fantastische film te geven. Deze keer werd dat gedaan met de onderdelen Razor’s Edge, Retromania: Religion, Open Doc: Origins en Focus on Israel.
In Razor’s Edge, vaste prik op het festival, kwamen films aan bod die qua vorm, inhoud en/of verpakking afwijken van de norm. Daartoe behoorden o.a. de Amerikaanse productie ‘Copiii: The 1st Entry’, het relaas van een pasgetrouwd stel met occulte zaken van doen krijgt, en de Franse horrorfilm ‘Sadik 2’, in weerwil van de titel géén vervolg, waarin vijf uit een tehuis afkomstige vrienden in de bergen ongewild hoofdrolspelers in een snuff movie worden.
Ook geselecteerd voor deze subsectie waren zes films die in september 2013 te zien waren geweest op het BUT Film Festival in Breda, waarmee men een uitwisselingsprogramma, BUTRR, heeft. Eén van die films, de Amerikaanse thriller ‘Exhumed’, waarin een jongeman zijn intrek neemt in een huis dat bewoners met een geheime agenda herbergt, viel echter niet onder het BUTRR-programma. Waarom eigenlijk? De verklaring hiervoor blijkt simpel, zo vernemen we van Patrick Van Hauwaert, algemeen directeur van het RRFFF: “’Exhumed’ stond bij ons al vast en de line-up voor het BUTTR-programma was reeds opgemaakt toen het BUT Film Festival besliste om deze er ook nog bij te nemen na het afzeggen van hun centrale gast [filmmaker Albert Pyun, die vanwege de ziekte waaraan hij lijdt, MS, noodgedwongen verstek moest laten gaan]. Dus strikt genomen valt ‘Exhumed’ niet onder BUTRR.”
De films wie wél officieel tot BUTRR behoorden, waren de Duitse (met een BUT Award bekroonde) sf-/horrorfilm ‘Zombies from Outer Space’, waarin inwoners van Beieren in de jaren ’50 belaagd worden door ondode aliens, de Israëlische zombie-/actiefilm ‘Cannon Fodder’, de Italiaanse horrorfilm ‘The Pyramid’, een vierluik rond een piramidevormig artefact met demonische krachten, de Amerikaanse sf-/horrorfilm ‘The Battery’, waarin twee ex-honkbalspelers trachten te overleven na het uitbreken van een zombieapocalyps, en het Italiaanse ‘Extreme Jukebox’, een horrormusical annex komedie (!) over een rockband die een plaat covert die volgens sommigen behekst zou zijn en iets te maken zou kunnen hebben met een aantal recente moorden.
Onder het kopje Retromania: Religion werden twee horrorklassiekers met religieuze inslag vertoond: ‘The Devils’ (1971) van Ken Russell en ‘The Omen’ (1976) van Richard Donner.
Focus op Israëlische fantastische film
Met Focus on Israel werd aandacht geschonken aan twee Israëlische genrefilms: het al genoemde ‘Cannon Fodder’ en de inktzwarte komedie ‘Goldberg and Eisenberg’. In ‘Cannon Fodder’ krijgt veiligheidsofficier Doron de opdracht om in Libanon een terrorist, de nummer 3 in de Hezbollah-gelederen, te vinden en op te pakken. Maar wat zijn opdrachtgevers hem niet vertelden, is dat er in Libanon iets nog véél gevaarlijkers rondwaart. Dorons laatste opdracht zal meteen ook zijn meest memorabele worden… Van een compleet andere orde is ‘Goldberg and Eisenberg. Goldberg’ is een ietwat sullige computernerd die maar al te graag een meisje zou versieren, maar daar door zijn onbenulligheid maar niet in slaagt. Eisenberg is een loser die zijn tijd verdoet met anderen het leven zuur te maken. Beiden geraken ongelukkigerwijs aan de praat en dat loopt uiteraard verkeerd af!
Ook van Israëlische makelij was de sluitingsfilm, ‘Big Bad Wolves’ van Aharon Keshales en Navot Papushado, die in 2011 met hun debuutfilm Rabies (Kalevet) de Young Blood Award opstreken. In ‘Big Bad Wolves’ vernemen we dat een kindermoordenaar een reeks brutale moorden pleegt waarbij hij de lijken voor de politie op theatrale wijze achterlaat. Er is reeds een verdachte in de zaak, maar deze loopt inmiddels alweer vrij rond door toedoen van een gerechtelijke dwaling (“zoals we die in België ook kennen”, zo melden de organisatoren met enige plaatsvervangende schaamte in de catalogus, verwijzend naar de gruwelzaak-Dutroux). De verdachte in kwestie is een godsdienstleraar genaamd Dror. De politieagent Micki is echter overtuigd van Drors schuld of betrokkenheid en gaat hem achtervolgen. Dat Micki niet graag volgens het boekje werkt, is al snel duidelijk. Dan heb je ook nog de vader van het laatste slachtoffer die ook wraak wil nemen op degene die zijn dochtertje vermoord heeft. Het duurt niet lang voordat de drie mannen elkaars pad kruisen. ‘Big Bad Wolves’ is een solide, goed doortimmerde thriller/misdaadfilm waarin snoeiharde en vermakelijke scènes vakkundig met elkaar afgewisseld worden, zonder dat dit storend wordt. Ook geeft de film een beetje een inkijkje in het leven van alledag in Israël, waar wij zelden iets van zien.
Hoe was men op het idee gekomen om een themaprogramma te wijden aan de Israëlische fantastische film? Nick Vermeulen, die de inzet van vrijwilligers coördineert en daarnaast betrokken is bij de boekhouding en programmering, antwoordt hierop: “We hebben dat gedaan omdat Israël een land is dat we niet direct associëren met film, hoewel er kwalitatief goede films gemaakt worden. En daar wilden we het publiek graag kennis mee laten maken.” Ruysschaert vult aan: “’Rabies’, die we twee jaar geleden op ons filmfestival hadden, was eigenlijk de eerste Israëlische slasher-/horrorfilm. Toen al volgden we de filmactiviteiten in dit land. En nu blijkt dat daar het voorbije jaar heel wat genrefilms gemaakt zijn, zoals ‘Cannon Fodder’ en ‘Goldberg and Eisenberg’. En het feit dat we ‘Rabies’ uitgebracht hebben op ons eigen DVD-label maakte die focus nóg interessanter.”
Hoe komt het dat pas de laatste jaren de Israëlische fantastische film aan het opkomen is? “Ik denk dat Israël op zowel politiek als filmvlak een moeilijk land is”, oppert Ruysschaert. “Mogelijk is men daar fantastische films gaan maken als een soort uitklapklep, om zo toch iets te kunnen betekenen in de wereld. Israël komt vaak negatief in het nieuws en ik denk dat ze daar met ‘Big Bad Wolves’ een heel sterke troef in handen hebben. Onlangs zei Quentin Tarantino zelfs dat dit volgens hem de beste film van 2013 is! Zo komen de mensen in dat land nu ook eens positief in het nieuws. Waarom dat nu ineens opleeft? Goh, dat is moeilijk te zeggen. Zo was het ook in Argentinië een tijdlang kalm aan het fantastische filmfront, maar nu leeft dat daar eveneens enorm op. Volgend jaar denken we zelfs een focus te leggen op Argentinië. Mocht dat inderdaad gebeuren, dan lijkt het ons ontzettend interessant om bijvoorbeeld een Argentijnse docent of regisseur naar het festival te halen en een masterclass te laten geven. Maar veel hangt af van het budget dat we tot onze beschikking hebben. Zo konden we nu om budgettaire redenen aan de focus op Israël helaas geen symposium koppelen. Onze doelstelling is om de landen die minder bekend zijn in het genre een platform te geven op ons festival. Vanaf nu willen we ieder jaar bij zowel de langspeelfilms als de korte films de focus leggen op een filmland.”
Aanzienlijk minder subsidie, iets minder films
Zijn er eigenlijk bepaalde zaken dit men dit jaar anders aangepakt heeft dan voorgaande jaren? “We hebben een paar nieuwe projecten gedaan, zoals de filmquiz en de International Facepainting Contest”, zegt Ruysschaert. “Ook hebben we, zoals gezegd, de beurs Bryggias uitgebreid. Wat het filmfestival zelf betreft, zaten we met het probleem dat we minder subsidie dan vorig jaar gehad hebben. We worden nog altijd gesubsidieerd door de stad Brugge en de provincie West-Vlaanderen, maar we zijn spijtig genoeg de subsidie van de Vlaamse overheid kwijtgeraakt. Hierdoor haakten enkele sponsors af. We hebben een festival georganiseerd dat gelijkwaardig was aan de vorige editie, maar deden dat met een derde van het budget van vorig jaar. Dat resulteerde in een aantal wat mindere filmvertoningen, maar toch zijn we heel blij met de ruim 40 langspeelfilms die we hebben kunnen vertonen.”
Hierop inhakend zegt Vermeulen: “Dit jaar begonnen we om 16.00 uur met de voorstellingen, terwijl we daar vorig jaar om 14.00 uur mee waren gestart. Dat kwam omdat we zo’n 15 films minder dan toen hadden. Vanwege het verminderde budget hadden we nu ook minder gasten dan voorheen.”
Ruysschaert vervolgt: “Maar de manier waarop we de programmering aangepakt hebben, is gelijk gebleven. We willen nog steeds, en ik denk dat we daar ook wel in geslaagd zijn, een breed scala aan fantastische films aanbieden. Want het fantastische filmgenre bestaat uit meer dan horror alleen. Daarom brengen we ook bijvoorbeeld thrillers en zwarte komedies. Maar gewone komedies kunnen ook. ‘Dirty Weekend’ is daar een voorbeeld van.”
Vermeulen voegt daaraan toe: “Ons selectiecomité probeert altijd zo divers mogelijk te programmeren. Ondanks de budgettaire beperkingen hebben we het publiek toch nog een kwalitatief hoogstaand programma aan kunnen bieden.”
Waar wordt bij het selecteren van films zoal op gelet? Ruysschaert: “Je hebt natuurlijk de films die nu het festivalcircuit veroveren, zoals ‘The Battery’, ‘Big Bad Wolves’ en ‘Blue Ruin’. Maar we vertonen ook de meer obscure fantastische films die waarschijnlijk alleen op ons festival te zien zullen zijn, maar die we ook een platform willen bieden. Onze hoofddoelstelling is nog altijd het ondersteunen van de debuterende of beginnende filmmaker. Daarom hebben we ook de Young Blood Award ingesteld. Zeven films van beginnende regisseurs dingen hiernaar mee. Wij willen niet de heel grote regisseurs naar het festival halen. Er zijn al genoeg festivals in België die dat doen, zoals het filmfestival van Gent en zelfs het BIFFF [Brussels International Fantastic Film Festival].”
Kunnen we tijdens de komende editie, die van 5 t/m 15 november 2014 gehouden wordt, iets nieuws op het festival verwachten? “Er zijn ideeën om iets met film en muziek te gaan doen”, laat Ruysschaert weten. “Verder willen we in principe de komende edities meer met focussen gaan werken. Ook gaan we misschien samen met het BUT Film Festival door heel het jaar heen iets doen om zo beide festivals nóg wat meer te doen leven.”
Meer informatie: www.rrfff.be
Zijn er eigenlijk bepaalde zaken dit men dit jaar anders aangepakt heeft dan voorgaande jaren? “We hebben een paar nieuwe projecten gedaan, zoals de filmquiz en de International Facepainting Contest”, zegt Ruysschaert. “Ook hebben we, zoals gezegd, de beurs Bryggias uitgebreid. Wat het filmfestival zelf betreft, zaten we met het probleem dat we minder subsidie dan vorig jaar gehad hebben. We worden nog altijd gesubsidieerd door de stad Brugge en de provincie West-Vlaanderen, maar we zijn spijtig genoeg de subsidie van de Vlaamse overheid kwijtgeraakt. Hierdoor haakten enkele sponsors af. We hebben een festival georganiseerd dat gelijkwaardig was aan de vorige editie, maar deden dat met een derde van het budget van vorig jaar. Dat resulteerde in een aantal wat mindere filmvertoningen, maar toch zijn we heel blij met de ruim 40 langspeelfilms die we hebben kunnen vertonen.”
Hierop inhakend zegt Vermeulen: “Dit jaar begonnen we om 16.00 uur met de voorstellingen, terwijl we daar vorig jaar om 14.00 uur mee waren gestart. Dat kwam omdat we zo’n 15 films minder dan toen hadden. Vanwege het verminderde budget hadden we nu ook minder gasten dan voorheen.”
Ruysschaert vervolgt: “Maar de manier waarop we de programmering aangepakt hebben, is gelijk gebleven. We willen nog steeds, en ik denk dat we daar ook wel in geslaagd zijn, een breed scala aan fantastische films aanbieden. Want het fantastische filmgenre bestaat uit meer dan horror alleen. Daarom brengen we ook bijvoorbeeld thrillers en zwarte komedies. Maar gewone komedies kunnen ook. ‘Dirty Weekend’ is daar een voorbeeld van.”
Vermeulen voegt daaraan toe: “Ons selectiecomité probeert altijd zo divers mogelijk te programmeren. Ondanks de budgettaire beperkingen hebben we het publiek toch nog een kwalitatief hoogstaand programma aan kunnen bieden.”
Waar wordt bij het selecteren van films zoal op gelet? Ruysschaert: “Je hebt natuurlijk de films die nu het festivalcircuit veroveren, zoals ‘The Battery’, ‘Big Bad Wolves’ en ‘Blue Ruin’. Maar we vertonen ook de meer obscure fantastische films die waarschijnlijk alleen op ons festival te zien zullen zijn, maar die we ook een platform willen bieden. Onze hoofddoelstelling is nog altijd het ondersteunen van de debuterende of beginnende filmmaker. Daarom hebben we ook de Young Blood Award ingesteld. Zeven films van beginnende regisseurs dingen hiernaar mee. Wij willen niet de heel grote regisseurs naar het festival halen. Er zijn al genoeg festivals in België die dat doen, zoals het filmfestival van Gent en zelfs het BIFFF [Brussels International Fantastic Film Festival].”
Kunnen we tijdens de komende editie, die van 5 t/m 15 november 2014 gehouden wordt, iets nieuws op het festival verwachten? “Er zijn ideeën om iets met film en muziek te gaan doen”, laat Ruysschaert weten. “Verder willen we in principe de komende edities meer met focussen gaan werken. Ook gaan we misschien samen met het BUT Film Festival door heel het jaar heen iets doen om zo beide festivals nóg wat meer te doen leven.”
Meer informatie: www.rrfff.be