|
Begin september 2012 was de Noorse filmmaker Reinert Kiil
enkele dagen in Nederland vanwege de wereldpremière van zijn jongste film
Inside the Whore op het B-movie, Underground & Trash Film Festival, beter
bekend als het BUT Film Festival.
Kiil is geen onbekende van het festival: in 2009 sleepte hij de BUT Award in de wacht voor beste lange film met Hora en in 2010 fungeerde hij als jurylid. Hoog tijd dus voor een nadere kennismaking met deze filmmaker uit het hoge noorden. Manusje-van-alles Reinert Kiil werd geboren op 28 april 1982 in Hammerfest, Noorwegen. Hij verhuisde naar Nordkapp toen hij één jaar was en bleef daar wonen tot zijn veertiende. Daarna vestigde hij zich in Alta, waar hij naar de middelbare school ging. Vervolgens ging hij in Trondheim in militaire dienst, die hij bij de luchtmacht doorliep. Het filmen zat er bij Kiil al vroeg in. Hij was negen jaar toen hij, met een Hi8-camera, zijn eerste korte film maakte. Omdat hij geen montageapparatuur had, nam hij alles in één take op. Na zijn diensttijd ging hij in Tromsø aan de slag met film- en tv-werk. Sinds eind jaren ‘90 heeft Kiil meegewerkt aan zo’n 300 producties, variërend van tv-series tot films en reclamespots tot cabaretshows. Daarbij ontpopte hij zich als een heus manusje-van-alles. Zo werkte hij als regisseur, scenarioschrijver, cameraman, producer, productieleider, productiecoördinator, productieassistent, editor en acteur. Maar deze man is van nóg meer markten thuis, want hij toonde bovendien zijn kunnen als artdirector, set dresser, setontwerper, rekwisiteur, grimeur, grip (bevestiger van de camera-apparatuur), best boy (belichtingsassistent) en, jazeker, dierentrainer. In 2004 verscheen zijn eerste film, Fuck Norge. Het betrof hier een met minimale middelen tot stand gebrachte, op digitale video geschoten en hoofdzakelijk met vrienden gemaakte parodie op splatterfilms met o.a. zombies en heksen die hij thuis op zijn PC gemonteerd had. Hierna regisseerde hij vier korte films voordat hij begon aan zijn tweede lange film, Hora, ook bekend onder de titel The Whore. Deze rolprent vormt het eerste deel in een trilogie. Zijn nieuwste wapenfeit, Inside the Whore, is deel 2 in deze cyclus. |
Hora: ode aan exploitatiefilms van weleer
Hora laat zich omschrijven als een mengeling van een exploitatie-, wraak- en horrorfilm. Hierin wordt een schrijfster op het platteland (gespeeld door pornoster Isabel Vibe) op extreem brute wijze aangerand door enkele boerenkinkels en meer dood dan levend achtergelaten. Maar deze dame is voor geen kleintje vervaard en pakt de daders één voor één keihard terug… Kiil heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij zich bij het maken van Hora sterk heeft laten inspireren door twee exploitatiefilms uit de jaren ’70: Thriller – En Grym Film (1974), ook bekend als Thriller – A Cruel Picture, geregisseerd door de Zweed Bo Arne Vibenius, en I Spit on Your Grave (1978) van de Amerikaan Meir Zarchi (waarvan vrij recentelijk een remake gemaakt is). Kiil, vol elan: “Van Thriller – En Grym Film ben ik echt helemaal weg. Bo Arne Vibenius maakte hiermee een film die je werkelijk bij de strot grijpt. Twee jaar geleden ontmoette ik hoofdrolspeelster Christina Lindberg tijdens het filmfestival Oslo Fright Fest. Zij is inmiddels in de 60, maar ziet er nog steeds goed uit.” Loopt hij, door openlijk te verkondigen, beïnvloed te zijn door die twee films, niet het risico dat mensen kunnen gaan denken dat het hem ontbreekt aan originaliteit en – ook al heeft hij die wel degelijk – een eigen visie? Daar is Kiil heel resoluut in. “Dat mogen mensen voor mijn part denken. Des te beter zelfs! Ik doe nu exact wat ik altijd gezegd heb dat ik zou doen, ook al hadden veel mensen me dat afgeraden, namelijk: iedereen op zijn plaats zetten. Oók degenen die Hora goed vonden, aangezien de meesten van hen geheid gedacht zullen hebben dat deel twee meer van hetzelfde zou zijn – net zoals de meeste mensen na het zien van Halloween verwachten dat in Halloween 2 wederom steekpartijen en gillende, al dan niet naakte vrouwen te zien zullen zijn. Maar dat is nu juist niet het geval bij mijn filmreeks. Hoewel ik aanvankelijk een horrortrilogie wilde maken, kwam ik daar later van terug en besloot ik om elke film in een ander genre te maken. Daardoor kan het zomaar gebeuren dat iemand één film de hemel in prijst en een andere film de grond in boort. Maar dat vind ik wel iets hebben.” |
|
Doorbraak met Hora
Het moge duidelijk zijn: Kiil is niet een filmmaker die zich door slechte kritieken van zijn stuk laat brengen. Integendeel zelfs: “Ik smul er juist van als mensen mijn films verschrikkelijk vinden! Ontzettend vaak kom ik mensen tegen die van kunst houden, maar heel naar over mijn films spreken. Zij vragen zich af waarom ik dit soort films maak en vinden dat ik daar beter mee kan stoppen, omdat ik daarmee mijn leven ruïneer. Maar dat sterkt mij alleen maar in mijn overtuiging dat ik zulke films moet blijven maken!” Hoe werd eigenlijk Hora in zijn thuisland ontvangen? “Toen we Hora een keer lieten zien aan studenten van 18 tot pakweg 25 jaar, hadden we ze opzettelijk op het verkeerde been gezet door te zeggen dat het een actiethriller was. Dat hadden we gedaan omdat men de film wilde vertonen voordat de filmkeuring de film geschikt had bevonden voor kijkers van minstens 18 jaar en men daardoor dacht dat vertoning van de film op dat moment illegaal was. De studenten waren erg te spreken over de film, die in een grindhouse-ambiance voor het voetlicht werd gebracht, voorafgegaan door een optreden van een stel strippers. Zij ervoeren de ware betekenis van exploitatiecinema en vonden het geweldig. Voor die tijd kon je niet in een filmzaal met een biertje gaan zitten en onbekommerd kreten slaken als in de film iemand ervan langs kreeg, maar daar kon dat allemaal! Dit immense succes hebben we gebruikt om de film te promoten en de media te pushen om te verkondigen dat wij trash maken. Dat laatste deden ze niet, maar ze deden wel iets anders: ze kwamen met lovende recensies! Nog nooit eerder hadden we die gekregen, ha ha! En warempel, ook na een voorstelling in Oslo voor allerlei ‘belangrijke’ mensen kregen we goede kritieken! Dat men zo gunstig gestemd was over Hora kwam volgens mij doordat je bij mijn films nooit weet wat je krijgt. Kijk, als je naar Transformers 2 gaat kijken, weet je wat je gaat krijgen. Maar als ik naar August Underground deel 3 ga kijken, heb ik geen flauw benul wat ik ga krijgen. Ik weet weliswaar dat het heftig zal zijn, maar wát ik precies voor mijn kiezen zal krijgen, weet ik niet. En aan dát soort films ontbreekt het nu in Noorwegen. Volgens mij ben ik de enige die ze maakt. Ook heb ik bewezen dat je geen miljoenenbudget nodig hebt om een film van 90 minuten te kunnen maken. Neem bijvoorbeeld Hora. Die film maakte ik voor slechts 45.000 euro. En ik kon ook nog iedereen die eraan meewerkte uitbetalen!” En Noorse filmmakers wier werk in de buurt komt van dat van Kiil, zijn die er ook niet? “Nou, misschien Bent Hamer [maker van o.a. de Charles Bukowski-verfilming Factotum – TvR]. Niet dat hij verontrustende films maakt, maar in zijn films laat hij wel steeds iets totaal nieuws zien. En dat vind ik belangrijker dan wat dan ook.” In Denemarken heb je, houd ik hem voor, wél verschillende filmmakers die de grenzen opzoeken, zoals Ole Bornedal, bekend van o.a. Nightwatch (inclusief de Amerikaanse remake) en Anders Thomas Jensen, maker van o.a. The Green Butchers en Adam’s Apples. “Ja, dat klopt”, beaamt Ki |
"Daar leeft dat veel meer. Twee van de grootste Deense
kranten, Politiken en Berlingske, schreven positieve recensies over Hora. En
een Deens tv-filmprogramma besteedde maar liefst een vol uur aan Hora! Daardoor
werd Hora aanzienlijk bekender in Denemarken dan in Noorwegen, en dat terwijl
ik me zelden in Denemarken had laten zien, hooguit als vakantieganger. Door het
succes van Hora heb ik nu sterk het gevoel dat ik kan wedijveren met grote
exploitatiefilmmakers als Bo Arne Vibenius.”
Inside the Whore: film in de film
Zoals Kiil zelf al zei, sloeg hij met Inside the Whore genrematig een andere weg in dan bij Hora. Ditmaal maakte hij een mockumentary, dus een pseudodocumentaire. Hierin volgen we een filmcrew tijdens de opnamen van het vervolg op Hora. Deze makers hebben zich als doel gesteld om de meest gruwelijke en groteske film aller tijden af te leveren. Kiil zelf speelt de rol van de regisseur, onder zijn eigen naam. Dat het maken van een film een ware nachtmerrie kan zijn, is genoegzaam bekend, maar voor de makers van deze film wordt het dat ook letterlijk. Want tijdens de filmopnamen in Svam, ten oosten van Bergen, slaat een moordenaar meer dan eens meedogenloos toe. Is dit het werk van de op vergelding azende titelfiguur uit Hora of toch van een ander? Wat we ook te zien krijgen, is dat deze making of in een filmzaal bekeken wordt door allerlei mensen uit de filmindustrie. Deze raamvertelling neemt na enige tijd een buitengewoon verrassende wending...
Met deze film in de film, die op 8 september 2012 in wereldpremière ging op het BUT Film Festival in Breda, heeft Kiil zichzelf overtroffen. Want ook al voel je op je klompen aan dat er na de eerste moord nog meer bloedvergieten zal volgen, welke kant het verhaal vervolgens op gaat, is geen moment ook maar enigszins voorspelbaar. Zijn creativiteit en fantasie heeft Kiil de vrije loop gelaten, en dat zie je, want je rolt van de ene verbazingwekkende of ronduit verbijsterende scène in de andere. Ook loopt Kiil er een tijdlang nogal opvallend bij: met twee op hoorntjes lijkende plukken haar op zijn verder kale hoofd!
Niet alleen nam Kiil, veelzijdig als hij is, hij bij het maken van Inside the Whore meerdere taken op zich, ook zingt hij zowaar even in de film. Had hij daarom niet graag willen deelnemen aan de BUT Karaoke die als onderdeel van het BUT Film Festival was gehouden? “O nee! Je moet namelijk weten dat ik volledig toondoof ben. Het lied dat ik in de film zing is naderhand in de studio gemixt, omdat ik slechts op één toon kan zingen. Ik ben niet in staat om van die ene toon over te schakelen naar een andere.”
Mengeling van fictie en realiteit
Over de gehanteerde aanpak bij het maken van Inside the Whore vertelt Kiil: “We werkten met twee scripts tijdens deze productie, wat volgens mij nog nooit eerder gedaan is. Het ene script was bestemd voor de castleden, terwijl van het andere script alleen ik en de cameraman weet hadden. We hadden ook twee camerateams. Het ene team filmde het fictieve gedeelte van de film, het andere team het documentaire gedeelte. Vervolgens hebben we dat allemaal met elkaar verweven. Maar waar alles in de film uit voortkomt, is de realiteit.”
Dit concept is Kiil uitstekend bevallen, zo blijkt. “Dit wil ik vaker gaan doen, want het geeft een film een aanblik die ik heel cool vind. Want je vraagt je als kijker voortdurend af: wat is nu echt en wat is fictie? In Inside the Whore wordt het publiek ondergedompeld in de wereld van de ouderwetse exploitatiefilm met het onlosmakelijk daaraan verbonden slechte acteerwerk, maar is zich tegelijkertijd terdege bewust van de reële wereld daar omheen. En als het je lukt om uit te vissen wat fictie is en wat realiteit, zul je nóg een laag in de film ontdekken die amusant is om naar te kijken. Maar dat is niet waar het in hoofdzaak om gaat. Dat is meer een soort extraatje. Bovendien durf ik te wedden dat veel mensen niet in staat zullen zijn om in deze film fictie en realiteit van elkaar te onderscheiden. Daarom vind ik ook dat de acteurs en actrices zo’n formidabel werk hebben afgeleverd. De ene keer moesten ze duidelijk laten blijken dat ze aan het acteren waren, de andere keer moesten ze zich voordoen zoals in het werkelijke leven, waarbij ze zich een gedrag moesten aanmeten dat een mengeling was hun eigen gedrag en dat van hun personage. Aan het eind van de rit hadden we zo ontzaglijk veel materiaal, dat het monteren van de film een hels karwei was. We moesten 40 à 50 uur film terugbrengen tot zo’n 90 minuten, terwijl je normaliter maar iets van vier à vijf uur aan materiaal hebt.”
Met de scènes waarin een paar filmbobo’s hun zegje doen over het vervolg op Hora beoogt Kiil onder meer om een discussie aan te zwengelen over filmcensuur in Noorwegen. Is het dan zo lastig om in zijn land een film te maken waarin bloed, gore en naakt voorkomt? “Ja, dat is het inderdaad. Neem nu Cold Prey, een van de beroemdste horrorfilms uit Noorwegen. Ook al werd deze film met heel veel overheidssteun gemaakt, tóch werden daar een hoop beelden met bloed en naakt uit geknipt. Maar ik heb ook een beetje het gevoel dat ze dat deden omdat ze het niet goed aandurfden om veel van zulke beelden erin voor te laten komen. Ik vond het vreemd dat ze een slasherfilm in jaren ’80-stijl maakten en dan de daarvoor meest kenmerkende beelden er vrijwel allemaal uit knipten.”
Inside the Whore: film in de film
Zoals Kiil zelf al zei, sloeg hij met Inside the Whore genrematig een andere weg in dan bij Hora. Ditmaal maakte hij een mockumentary, dus een pseudodocumentaire. Hierin volgen we een filmcrew tijdens de opnamen van het vervolg op Hora. Deze makers hebben zich als doel gesteld om de meest gruwelijke en groteske film aller tijden af te leveren. Kiil zelf speelt de rol van de regisseur, onder zijn eigen naam. Dat het maken van een film een ware nachtmerrie kan zijn, is genoegzaam bekend, maar voor de makers van deze film wordt het dat ook letterlijk. Want tijdens de filmopnamen in Svam, ten oosten van Bergen, slaat een moordenaar meer dan eens meedogenloos toe. Is dit het werk van de op vergelding azende titelfiguur uit Hora of toch van een ander? Wat we ook te zien krijgen, is dat deze making of in een filmzaal bekeken wordt door allerlei mensen uit de filmindustrie. Deze raamvertelling neemt na enige tijd een buitengewoon verrassende wending...
Met deze film in de film, die op 8 september 2012 in wereldpremière ging op het BUT Film Festival in Breda, heeft Kiil zichzelf overtroffen. Want ook al voel je op je klompen aan dat er na de eerste moord nog meer bloedvergieten zal volgen, welke kant het verhaal vervolgens op gaat, is geen moment ook maar enigszins voorspelbaar. Zijn creativiteit en fantasie heeft Kiil de vrije loop gelaten, en dat zie je, want je rolt van de ene verbazingwekkende of ronduit verbijsterende scène in de andere. Ook loopt Kiil er een tijdlang nogal opvallend bij: met twee op hoorntjes lijkende plukken haar op zijn verder kale hoofd!
Niet alleen nam Kiil, veelzijdig als hij is, hij bij het maken van Inside the Whore meerdere taken op zich, ook zingt hij zowaar even in de film. Had hij daarom niet graag willen deelnemen aan de BUT Karaoke die als onderdeel van het BUT Film Festival was gehouden? “O nee! Je moet namelijk weten dat ik volledig toondoof ben. Het lied dat ik in de film zing is naderhand in de studio gemixt, omdat ik slechts op één toon kan zingen. Ik ben niet in staat om van die ene toon over te schakelen naar een andere.”
Mengeling van fictie en realiteit
Over de gehanteerde aanpak bij het maken van Inside the Whore vertelt Kiil: “We werkten met twee scripts tijdens deze productie, wat volgens mij nog nooit eerder gedaan is. Het ene script was bestemd voor de castleden, terwijl van het andere script alleen ik en de cameraman weet hadden. We hadden ook twee camerateams. Het ene team filmde het fictieve gedeelte van de film, het andere team het documentaire gedeelte. Vervolgens hebben we dat allemaal met elkaar verweven. Maar waar alles in de film uit voortkomt, is de realiteit.”
Dit concept is Kiil uitstekend bevallen, zo blijkt. “Dit wil ik vaker gaan doen, want het geeft een film een aanblik die ik heel cool vind. Want je vraagt je als kijker voortdurend af: wat is nu echt en wat is fictie? In Inside the Whore wordt het publiek ondergedompeld in de wereld van de ouderwetse exploitatiefilm met het onlosmakelijk daaraan verbonden slechte acteerwerk, maar is zich tegelijkertijd terdege bewust van de reële wereld daar omheen. En als het je lukt om uit te vissen wat fictie is en wat realiteit, zul je nóg een laag in de film ontdekken die amusant is om naar te kijken. Maar dat is niet waar het in hoofdzaak om gaat. Dat is meer een soort extraatje. Bovendien durf ik te wedden dat veel mensen niet in staat zullen zijn om in deze film fictie en realiteit van elkaar te onderscheiden. Daarom vind ik ook dat de acteurs en actrices zo’n formidabel werk hebben afgeleverd. De ene keer moesten ze duidelijk laten blijken dat ze aan het acteren waren, de andere keer moesten ze zich voordoen zoals in het werkelijke leven, waarbij ze zich een gedrag moesten aanmeten dat een mengeling was hun eigen gedrag en dat van hun personage. Aan het eind van de rit hadden we zo ontzaglijk veel materiaal, dat het monteren van de film een hels karwei was. We moesten 40 à 50 uur film terugbrengen tot zo’n 90 minuten, terwijl je normaliter maar iets van vier à vijf uur aan materiaal hebt.”
Met de scènes waarin een paar filmbobo’s hun zegje doen over het vervolg op Hora beoogt Kiil onder meer om een discussie aan te zwengelen over filmcensuur in Noorwegen. Is het dan zo lastig om in zijn land een film te maken waarin bloed, gore en naakt voorkomt? “Ja, dat is het inderdaad. Neem nu Cold Prey, een van de beroemdste horrorfilms uit Noorwegen. Ook al werd deze film met heel veel overheidssteun gemaakt, tóch werden daar een hoop beelden met bloed en naakt uit geknipt. Maar ik heb ook een beetje het gevoel dat ze dat deden omdat ze het niet goed aandurfden om veel van zulke beelden erin voor te laten komen. Ik vond het vreemd dat ze een slasherfilm in jaren ’80-stijl maakten en dan de daarvoor meest kenmerkende beelden er vrijwel allemaal uit knipten.”
Casting Inside the Whore
Was het, vanwege de aanwezigheid van expliciete geweldsscènes in Inside the Whore, niet moeilijk om voor de film castleden te vinden? Kiil: “Aanvankelijk viel dat inderdaad niet mee – totdat we een oproep plaatsten op een website voor concertaankondigingen, vacatures en dergelijke. Daarop hadden we gezet: ‘Meisjes en jongens gevraagd die naakt in een film willen verschijnen.’ Het enige wat ze moesten doen, was een foto van zichzelf insturen en iets over zichzelf schrijven. En toen werden we werkelijk overstelpt met reacties van mensen die in de film wilden spelen. Ook heeft het de film en passant enorm veel bekendheid bezorgd, want daardoor wist ineens vrijwel iedereen in Noorwegen – waar maar 5 miljoen mensen wonen – dat hij in de maak was.” Eén bijrolspeelster werd het tijdens de opnamen allemaal teveel. “Op de eerste opnamedag is ze midden in een scène in huilen uitgebarsten en heeft toen spoorslags de benen genomen”, memoreert Kiil. “Met alle hoofdrolspelers had ik doorgesproken wat er allemaal zou gaan gebeuren, maar de bijrolspelers dienden zich puur aan de hand van het script daarvan een beeld te vormen. En zij was zó ontzettend bang voor wat haar te wachten stond! Zij zou slechts een kleine rol spelen en vier dagen bij ons zijn, maar zij is dus op een gegeven moment weggerend. We hebben toen meerdere keren geprobeerd om contact met haar op te nemen, maar elke keer gaf ze niet thuis. Ik denk dat ze het daarvoor even te zwaar had. Hiermee heeft ze wel een grote kans laten liggen, want ze heeft nu niet echt ervaren hoe het is om aan een film mee te werken; het enige wat zij ervaren heeft, is het aanschouwen van enkele zaken op de set die zij als schokkend ervoer.” Voor enkele van de hoofdrollen werden gevestigde namen aangetrokken. Daarover is Kiil erg in zijn nopjes. “Ik zei op een dag: ‘We moeten enkele beroemde acteurs in onze film hebben.’ En dat is ook gelukt, want de twee beroemdste acteurs van Noorwegen spelen in onze film! Jørgen Langhelle, die je in de filmzaalscènes op de eerste rij ziet zitten, is een van de hoofdrolspelers in de recente remake van The Thing [van de Nederlandse regisseur Matthijs van Heijningen Jr.]. |
|
Ook was hij te zien in Noorse klassiekers als Elling,
The Kautokeino Rebellion, Torpedo en Uno. En de acteur die je in dezelfde
scènes op het podium ziet staan, is Vegar Hoel. Hij vertolkte een hoofdrol in
Dead Snow en speelde in verscheidene grote Noorse producties. En Kim
Sønderholm, die in de film de cameraman speelt, is een ware B-filmlegende. Hij
komt trouwens uit Denemarken.”
Uit een ietsje verder weg gelegen land, de Filipijnen, komt een andere coryfee: Irris “Ice” Hollanes Lua, zangeres, actrice en fotomodel. In haar land was ze de leadzangeres van de populaire meidengroep The Playgirls. Ook won ze verschillende missverkiezingen en speelde ze in diverse films en tv-series. Als zangeres werkt ze regelmatig samen met musici uit andere delen van de wereld, waaronder Scandinavië en Jamaica. Hoe kwamen de makers van Inside the Whore bij haar uit? Kiil: “Zij nam, verrassend genoeg, contact met óns op. Toen we haar een rol aanboden, stemde ze onmiddellijk mee in. Vervolgens gaf ze ons te kennen dat ze op de Filipijnen een beroemdheid is, wat met het oog op de promotie van de film natuurlijk niet verkeerd was. Toen haar manager hoorde dat ze in Inside the Whore wilde gaan spelen, ontbrandde hij in woede, omdat hij ons filmproject maar niks vond. Maar ze deed het desondanks. Ze toonde zich een heel aardige dame, echt zo iemand die je graag naar festivals meeneemt. Ze heeft een uitstraling die even groot is als die van Madonna. Ik was helemaal ondersteboven van haar toen ik haar ontmoette. Ze is echt de prachtigste Filipijnse vrouw die ik ooit gezien heb! Ze heeft iets buitengewoon cools over zich. En ze heeft nog een doctorstitel ook!”
Uit een ietsje verder weg gelegen land, de Filipijnen, komt een andere coryfee: Irris “Ice” Hollanes Lua, zangeres, actrice en fotomodel. In haar land was ze de leadzangeres van de populaire meidengroep The Playgirls. Ook won ze verschillende missverkiezingen en speelde ze in diverse films en tv-series. Als zangeres werkt ze regelmatig samen met musici uit andere delen van de wereld, waaronder Scandinavië en Jamaica. Hoe kwamen de makers van Inside the Whore bij haar uit? Kiil: “Zij nam, verrassend genoeg, contact met óns op. Toen we haar een rol aanboden, stemde ze onmiddellijk mee in. Vervolgens gaf ze ons te kennen dat ze op de Filipijnen een beroemdheid is, wat met het oog op de promotie van de film natuurlijk niet verkeerd was. Toen haar manager hoorde dat ze in Inside the Whore wilde gaan spelen, ontbrandde hij in woede, omdat hij ons filmproject maar niks vond. Maar ze deed het desondanks. Ze toonde zich een heel aardige dame, echt zo iemand die je graag naar festivals meeneemt. Ze heeft een uitstraling die even groot is als die van Madonna. Ik was helemaal ondersteboven van haar toen ik haar ontmoette. Ze is echt de prachtigste Filipijnse vrouw die ik ooit gezien heb! Ze heeft iets buitengewoon cools over zich. En ze heeft nog een doctorstitel ook!”
Over de crews waarmee Kiil bij zijn twee recentste films
werkte, zegt hij: “Hora maakten we met een geheel uit professionals bestaande
crew, maar met een budget van bijna niks en heel weinig apparatuur. Wat de
crewbezetting betreft, was bij Inside the Whore praktisch het omgekeerde het
geval: toen waren cameraman Vidar Olsen en ik de enige professionals.”
Vooruitblik op derde Hora-film
Dat het laatste deel uit de Hora-trilogie opnieuw heel anders zal zijn dan de voorgaande delen, is evident, maar hóe anders wordt het? Kiil doet daar allerminst geheimzinnig over: “Ik had kunnen besluiten om de film waaraan je de filmmakers in Inside the Whore ziet werken het derde deel te laten zijn, maar dat vond ik iets te gemakkelijk. Wat het zal worden is een combinatie van live action en animatie in een anime-achtige stijl, dus een stijl die vergelijkbaar is met die van Japanse animatiefilms. De verdeling tussen animatiebeelden en beelden met mensen van vlees en bloed zal ongeveer fiftyfifty zijn. Het wordt een drama in een sexploitatiejasje waarin onschuld centraal staat en de gebeurtenissen zich afspelen vóór Hora. In mijn jeugdjaren zag ik een anime-serie met robots getiteld Macross Plus. Als je dat combineert met He-Man en Japanse geanimeerde erotica, die bekend staat als hentai, en je mixt dat met echte beelden, dan heb je volgens mij de perfecte film! Dan heb je echt iets dat je ogen zal doen uitpuilen! Ik verwacht daarom dat ook dit deel een shocker wordt, maar dan eentje van een héél ander kaliber.”
Vooruitblik op derde Hora-film
Dat het laatste deel uit de Hora-trilogie opnieuw heel anders zal zijn dan de voorgaande delen, is evident, maar hóe anders wordt het? Kiil doet daar allerminst geheimzinnig over: “Ik had kunnen besluiten om de film waaraan je de filmmakers in Inside the Whore ziet werken het derde deel te laten zijn, maar dat vond ik iets te gemakkelijk. Wat het zal worden is een combinatie van live action en animatie in een anime-achtige stijl, dus een stijl die vergelijkbaar is met die van Japanse animatiefilms. De verdeling tussen animatiebeelden en beelden met mensen van vlees en bloed zal ongeveer fiftyfifty zijn. Het wordt een drama in een sexploitatiejasje waarin onschuld centraal staat en de gebeurtenissen zich afspelen vóór Hora. In mijn jeugdjaren zag ik een anime-serie met robots getiteld Macross Plus. Als je dat combineert met He-Man en Japanse geanimeerde erotica, die bekend staat als hentai, en je mixt dat met echte beelden, dan heb je volgens mij de perfecte film! Dan heb je echt iets dat je ogen zal doen uitpuilen! Ik verwacht daarom dat ook dit deel een shocker wordt, maar dan eentje van een héél ander kaliber.”
Maar eerst, zo onthult de Noor, komt er nog een “deel 2 1/2”, zij het niet als film. “Er komt een strip waarin verteld wordt wat er
tussen deel 2 en 3 gebeurt. Dit verhaal bestaat uit acht pagina’s en is van de
hand van een heel beroemde Noorse striptekenares, Misstress Nina. Ik vind haar
een geweldige en ook bijzonder aardige kunstenares, maar ze een beetje gek.
Volgens mij wil ze ook als prettig gestoord te boek staan, omdat ze dat gewoon
is. Zij is iemand met wie je seks wilt hebben, maar die je tegelijkertijd niet
dicht bij je wilt hebben, ha ha!”
Inside the Whore op DVD en Blu-ray
Voor al diegenen die na het lezen van dit interview nieuwsgierig zijn geworden naar Inside the Whore, is er goed nieuws. Want op 22 januari 2013 brengt Filmfreak Distributie de film in zowel Nederland als Vlaanderen op DVD en Blu-ray uit. Bij deze distributeur verscheen eerder Hora, dus wie eerst dit deel uit de trilogie wil zien, hoeft daarvoor niet te wachten.
En voor meer informatie over Inside the Whore, tot slot, kan men terecht op de website Inside The Whore.
Inside the Whore op DVD en Blu-ray
Voor al diegenen die na het lezen van dit interview nieuwsgierig zijn geworden naar Inside the Whore, is er goed nieuws. Want op 22 januari 2013 brengt Filmfreak Distributie de film in zowel Nederland als Vlaanderen op DVD en Blu-ray uit. Bij deze distributeur verscheen eerder Hora, dus wie eerst dit deel uit de trilogie wil zien, hoeft daarvoor niet te wachten.
En voor meer informatie over Inside the Whore, tot slot, kan men terecht op de website Inside The Whore.