"Zowel engelen als astronauten vliegen naar de hemel. Ze moesten elkaar wel eens tegenkomen." - Aleksandra Mir over 'Spage Age' in Museum M.
- Eerste vrouw op de Maan
3, 2, 1, 0. Met zwaar materiaal wordt het maanlandschap op het strand van Wijk aan Zee nagebouwd. Wanneer de werklui – allemaal mannen – de job voltooid hebben, verschijnt Aleksandra Mir. Ze wandelt een heuvel op en plant de Amerikaanse vlag. Het is 28 augustus 1999.
Wie in museum M in Leuven de tentoonstelling 'Space Age' bezoekt, krijgt eerst de video 'First Woman on the Moon' te zien. De film vereeuwigt de performance van Aleksandra Mir in Wijk aan Zee. Dit werk bracht haar in contact met Neil Armstrong en Arthur C. Clarke, die beiden de humor van haar kunst wisten te appreciëren.
- Aleksandra Mir en de kolonisatie van ons zonnestelsel
Aleksandra Mir werd op 11 september 1967 in het Poolse Lubin geboren. Wanneer ze vijf jaar is, verhuist ze met haar ouders naar Zweden. Later trekt ze naar Amerika. Vandaag heeft ze een dubbele nationaliteit: Zweeds-Amerikaanse. Tegenwoordig woont en werkt ze in Londen. Haar familienaam Mir betekent in het Russisch vrede en is toevallig ook de naam van het Sovjetruimtestation, dat tussen 1986 en 2001 in een baan rond de aarde draaide.
Museum M brengt een overzichtstentoonstelling van Aleksandra Mirs kunst over ruimtevaart. Naast 'First Woman on the Moon' zijn er nog twee video's te zien. Daarnaast toont M haar collages 'The Dream and the Promise' uit 2009. Ook de 'Crash van een Satelliet in Porto Alegre in Brazilië' is te zien in Leuven. Hiervoor zette ze een neergestorte satelliet in scène en bewerkte de voorpagina's van kranten wereldwijd, zodat het lijkt alsof 'Libération', 'Die Welt', 'The New York Times' en andere dagbladen de crash becommentariëren.
- Christus op de Maan
Tijdens haar bezoeken aan het Kennedy Space Centre in Florida en aan Katholieke kerken in Sicilië, waar ze een tijd lang woonde, vielen Aleksandra Mir de gelijkenissen in iconografie op. Kijk maar eens naar de geëxalteerde blikken van de toeschouwers, die naar de hemel staren. Zijn ze getuige van de hemelvaart of van een lancering? Astronautenhelmen zijn net stralenkransen van heiligen.
3, 2, 1, 0. Met zwaar materiaal wordt het maanlandschap op het strand van Wijk aan Zee nagebouwd. Wanneer de werklui – allemaal mannen – de job voltooid hebben, verschijnt Aleksandra Mir. Ze wandelt een heuvel op en plant de Amerikaanse vlag. Het is 28 augustus 1999.
Wie in museum M in Leuven de tentoonstelling 'Space Age' bezoekt, krijgt eerst de video 'First Woman on the Moon' te zien. De film vereeuwigt de performance van Aleksandra Mir in Wijk aan Zee. Dit werk bracht haar in contact met Neil Armstrong en Arthur C. Clarke, die beiden de humor van haar kunst wisten te appreciëren.
- Aleksandra Mir en de kolonisatie van ons zonnestelsel
Aleksandra Mir werd op 11 september 1967 in het Poolse Lubin geboren. Wanneer ze vijf jaar is, verhuist ze met haar ouders naar Zweden. Later trekt ze naar Amerika. Vandaag heeft ze een dubbele nationaliteit: Zweeds-Amerikaanse. Tegenwoordig woont en werkt ze in Londen. Haar familienaam Mir betekent in het Russisch vrede en is toevallig ook de naam van het Sovjetruimtestation, dat tussen 1986 en 2001 in een baan rond de aarde draaide.
Museum M brengt een overzichtstentoonstelling van Aleksandra Mirs kunst over ruimtevaart. Naast 'First Woman on the Moon' zijn er nog twee video's te zien. Daarnaast toont M haar collages 'The Dream and the Promise' uit 2009. Ook de 'Crash van een Satelliet in Porto Alegre in Brazilië' is te zien in Leuven. Hiervoor zette ze een neergestorte satelliet in scène en bewerkte de voorpagina's van kranten wereldwijd, zodat het lijkt alsof 'Libération', 'Die Welt', 'The New York Times' en andere dagbladen de crash becommentariëren.
- Christus op de Maan
Tijdens haar bezoeken aan het Kennedy Space Centre in Florida en aan Katholieke kerken in Sicilië, waar ze een tijd lang woonde, vielen Aleksandra Mir de gelijkenissen in iconografie op. Kijk maar eens naar de geëxalteerde blikken van de toeschouwers, die naar de hemel staren. Zijn ze getuige van de hemelvaart of van een lancering? Astronautenhelmen zijn net stralenkransen van heiligen.
De kunstenares combineert beide in haar reeks 'The Dream and the Promise'. In haar collages portretteert ze heiligen en gelovigen naast raketten en satellieten. Het resultaat is verwarrend. Veel verwachten we van ruimtevaart en de kolonisatie van ons zonnestelsel. Maar valt daar ook religie onder? De braaf-naïeve communicantenprentjes, waarvan Alexandra Mir vertrekt, staan nu vol met raketten en op de Maan verschijnt Christus.
- De verborgen geschiedenis van de ruimtevaart
En toch bevat ook de geschiedenis van de ruimtevaart een hele reeks religieuze anekdotes over bijvoorbeeld de Maanreizen van de Amerikanen. Werner von Braun was een heel gelovig man. Toen Apollo 8 op 24 december 1968 rond de maan vloog, lazen de astronauten Bill Anders, Jim Lovell en Frank Borman voor uit het scheppingsverhaal 'Genesis'. Buzz Aldrin, de tweede man op de Maan, ging even nadat de LEM geland was, te communie.
Zelfs langs Sovjet-Russische kant – dat verwachtte ik nog minder – heeft ruimtevaart een mystiek kantje. Konstantin Tsiolkovski heeft de basis voor ruimtevaart gelegd. De wiskundige hing het kosmisme aan. Deze filosofische doctrine gelooft dat wetenschap en technologie een religieuze roeping hebben.
- Wetenschap en religie
Is het werk van Aleksandra Mir een ode aan de wetenschap en aan religie? Of is het eerder godslasterlijk en lacht ze tegelijkertijd met het hedendaagse geloof in de wetenschappen? De raket als Gouden Kalf... Toch vind ik niet dat ze twijfel zaait over de echtheid van bijvoorbeeld de maanlanding. Enkel believers, die al overtuigd zijn dat de maanlanding en de eerste stap van Armstrong op de Maan slechts geënsceneerd zijn, zouden haar werk als voedsel voor hun samenzweringstheorieën kunnen opvatten.
- De verborgen geschiedenis van de ruimtevaart
En toch bevat ook de geschiedenis van de ruimtevaart een hele reeks religieuze anekdotes over bijvoorbeeld de Maanreizen van de Amerikanen. Werner von Braun was een heel gelovig man. Toen Apollo 8 op 24 december 1968 rond de maan vloog, lazen de astronauten Bill Anders, Jim Lovell en Frank Borman voor uit het scheppingsverhaal 'Genesis'. Buzz Aldrin, de tweede man op de Maan, ging even nadat de LEM geland was, te communie.
Zelfs langs Sovjet-Russische kant – dat verwachtte ik nog minder – heeft ruimtevaart een mystiek kantje. Konstantin Tsiolkovski heeft de basis voor ruimtevaart gelegd. De wiskundige hing het kosmisme aan. Deze filosofische doctrine gelooft dat wetenschap en technologie een religieuze roeping hebben.
- Wetenschap en religie
Is het werk van Aleksandra Mir een ode aan de wetenschap en aan religie? Of is het eerder godslasterlijk en lacht ze tegelijkertijd met het hedendaagse geloof in de wetenschappen? De raket als Gouden Kalf... Toch vind ik niet dat ze twijfel zaait over de echtheid van bijvoorbeeld de maanlanding. Enkel believers, die al overtuigd zijn dat de maanlanding en de eerste stap van Armstrong op de Maan slechts geënsceneerd zijn, zouden haar werk als voedsel voor hun samenzweringstheorieën kunnen opvatten.
Een andere film van haar hand is 'The Seduction of Galileo Galilei'. Hierin stapelt Aleksandra Mir met kranen autobanden op totdat de stapel omvalt. Met dit project verwijst ze naar de zestiende eeuwse wetenschapper, “de vader van de moderne wetenschap”. Ondanks zijn botsing met Rome en de veroordeling van zijn heliocentrische wereldbeeld door de Inquisitie, bleef Galileo Galileï een devoot katholiek. Aleksandra Mir citeert Galileo Galileï “Ik heb in mijn ontdekkingen meer geleerd door goddelijke genade dan door telescopen”.
De derde film die in Leuven vertoond wordt, is 'Gravity' uit 2006. Dit is de documentaire van de bouw van een tweeëntwintig meter hoge “raket” in een voormalig industrieel gebouw in Londen. Het gevaarte werd volledig uit afval gebouwd. Na drie dagen werd de raket weer afgebroken en later werden sommige onderdelen elders herbruikt.
- Geen sciencefictionfreak
Aleksandra Mir getuigt over haar werk: “Maar ik ben geen sciencefictionfreak. Ik zie het als een metafoor voor het leven en onze koppigheid om de wetten van zwaartekracht te willen overwinnen.”
Eerder in haar carrière pleitte ze voor 'Stonehenge II'. Ze wilde een kopie van de prehistorische site oprichten. Dat project werd helaas niet gerealiseerd. In 1998 toonde ze een week lang rampenfilms in 'Cinema for the Unemployed: Hollywood Disaster Movies 1970 – 1997'. Hiermee wilde ze de band tussen werkloosheid, ontspanning, cultuur en drama onderzoeken.
Wie SF-fan én ruimtevaartfan is, zal aan deze tentoonstelling zeker plezier beleven. Zoals de meeste tentoonstellingen in M, is dit geen uitgebreide tentoonstelling. Enkel als je de drie video's helemaal uitkijkt, heb je wel wat tijd nodig. De drie films duren samen veertig minuten. Je kunt trouwens deze films op haar website zien. Zelf verkies ik toch nog steeds een groot projectiescherm in een museum boven mijn computer- of tv-scherm. Iedereen die in Leuven de Kerstmarkt bezoekt of wie naar M komt om er 'Michiel Coxcie, de Vlaamse Rafaël' te zien – met onder meer een uitzonderlijke kopie van Jan Van Eycks 'Het Lam Gods' -, kan zijn bezoek met 'Space Age' combineren. Het toegangsticket voor M is geldig voor zowel de permanente collectie als voor de tijdelijke tentoonstellingen.
De derde film die in Leuven vertoond wordt, is 'Gravity' uit 2006. Dit is de documentaire van de bouw van een tweeëntwintig meter hoge “raket” in een voormalig industrieel gebouw in Londen. Het gevaarte werd volledig uit afval gebouwd. Na drie dagen werd de raket weer afgebroken en later werden sommige onderdelen elders herbruikt.
- Geen sciencefictionfreak
Aleksandra Mir getuigt over haar werk: “Maar ik ben geen sciencefictionfreak. Ik zie het als een metafoor voor het leven en onze koppigheid om de wetten van zwaartekracht te willen overwinnen.”
Eerder in haar carrière pleitte ze voor 'Stonehenge II'. Ze wilde een kopie van de prehistorische site oprichten. Dat project werd helaas niet gerealiseerd. In 1998 toonde ze een week lang rampenfilms in 'Cinema for the Unemployed: Hollywood Disaster Movies 1970 – 1997'. Hiermee wilde ze de band tussen werkloosheid, ontspanning, cultuur en drama onderzoeken.
Wie SF-fan én ruimtevaartfan is, zal aan deze tentoonstelling zeker plezier beleven. Zoals de meeste tentoonstellingen in M, is dit geen uitgebreide tentoonstelling. Enkel als je de drie video's helemaal uitkijkt, heb je wel wat tijd nodig. De drie films duren samen veertig minuten. Je kunt trouwens deze films op haar website zien. Zelf verkies ik toch nog steeds een groot projectiescherm in een museum boven mijn computer- of tv-scherm. Iedereen die in Leuven de Kerstmarkt bezoekt of wie naar M komt om er 'Michiel Coxcie, de Vlaamse Rafaël' te zien – met onder meer een uitzonderlijke kopie van Jan Van Eycks 'Het Lam Gods' -, kan zijn bezoek met 'Space Age' combineren. Het toegangsticket voor M is geldig voor zowel de permanente collectie als voor de tijdelijke tentoonstellingen.
Aleksandra Mir: The Space Age
28 november 2013 tot 16 februari 2014
Curator Eva Wittocx
Museum M, L. Vanderkelenstraat 28, 3000 Leuven
Michiel Coxcie, de Vlaamse Rafaël
31 oktober 2013 tot 23 februari 2014
Museum M, L. Vanderkelenstraat 28, 3000 Leuven
Literatuur:
Sam Steverlynck, 'Een kleine stap voor een vrouw', De Standaard, 5 december 2013, p. D6
Meer info:
www.mleuven.be
aleksandramir.info
28 november 2013 tot 16 februari 2014
Curator Eva Wittocx
Museum M, L. Vanderkelenstraat 28, 3000 Leuven
Michiel Coxcie, de Vlaamse Rafaël
31 oktober 2013 tot 23 februari 2014
Museum M, L. Vanderkelenstraat 28, 3000 Leuven
Literatuur:
Sam Steverlynck, 'Een kleine stap voor een vrouw', De Standaard, 5 december 2013, p. D6
Meer info:
www.mleuven.be
aleksandramir.info