Het verhaal
Het is 6 maanden geleden dat een buitenaards ras de aarde heeft veroverd. In de meeste grote steden heeft het enorme bouwsels geplaatst en een groot deel van de mensheid is uitgegroeid. De meeste overlevenden hebben zich gegroepeerd in verzetsbewegingen die klein worden gehouden om op die manier zo weinig mogelijk de aandacht van de vijand te trekken.
De overgebleven mensen noemen de aliens Skitters omwille van de manier waarop deze insectachtige, arachnoïde wezens zich op zes poten voortbewegen. Ondanks het feit dat ze ook twee armen hebben, gebruiken ze geen schietwapens. In plaats daarvan worden ze bijna altijd begeleid door Mechs, tweebenige oorlogsmachines die over meer vuurkracht beschikken dan een tank.
Kapitein Daniel Weaver (Will Patton) staat aan het hoofd van een van de verzetsgroepen. Voor de invasie had hij als militair net de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, maar door de omstandigheden heeft hij opnieuw de rol van leider op zich genomen. Aan zijn zijde staat Tom Mason (Noah Wyle, onder andere bekend uit ER en de Librarian-films), een professor militaire geschiedenis die ook twee zoons onder zijn hoede heeft: de meerderjarige Hal (Drew Roy), zelf inmiddels al een ervaren verzetstrijder, en de jongere Matt (Maxim Knight). Een derde zoon, Ben (Connor Jessup), is in handen gevallen van de Skitters. Die ontvoeren kinderen in groten getale om hen vervolgens te voorzien van een soort symbiotisch ‘harnas’, waardoor ze omgetoverd worden tot (werk)slaven.
Nadat Weaver, Mason en hun eigen bevelhebber beslissen om op te splitsen in meerdere groepen, elk bestaande uit 100 vechters en 200 burgers, krijgen beide mannen de kans om het volledige leiderschap van hun eigen manschappen, het 2nd Massachusetts Militia Regiment, op zich te nemen. Daarbij delen ze niet altijd dezelfde mening, aangezien de koude, praktische militaire aanpak van de oudere Weaver niet altijd strookt met het idealisme en de boekenkennis van Mason. Beide mannen kunnen echter wel rekenen op toegewijde vrienden en vriendinnen, waaronder ex-pediater Anne Glass (Moon Bloodgood), haar assistente, Lourdes Delgado (Seychelle Gabriel), de sterke Anthony (Mpho Koaho) en de altijd betrouwbare Dai (Peter Shinkoda).
Gaandeweg komt het 2nd in aanvaring met een groep plunderaars en dieven, waarvan de leider, John Pope (een erg charismatische Colin Cunningham), wordt gevangen genomen en uiteindelijk met enige voorzichtigheid wordt ingezet als kok. Samen met hem vervoegt ook Margaret (Sarah Carter) het verzet, maar dan als gelijke, nadat ze maandenlang moest proberen te overleven binnen de bende.
Terwijl de strijders proberen een plan uit te dokteren om terug te vechten, weten ze ook een aantal gruwelijke geheimen bloot te leggen. Langzaam maar zeker komen ze meer te weten over de bedoelingen van de buitenaardse wezens, maar elke stap dichterbij brengt nog meer vragen met zich mee...
Het is 6 maanden geleden dat een buitenaards ras de aarde heeft veroverd. In de meeste grote steden heeft het enorme bouwsels geplaatst en een groot deel van de mensheid is uitgegroeid. De meeste overlevenden hebben zich gegroepeerd in verzetsbewegingen die klein worden gehouden om op die manier zo weinig mogelijk de aandacht van de vijand te trekken.
De overgebleven mensen noemen de aliens Skitters omwille van de manier waarop deze insectachtige, arachnoïde wezens zich op zes poten voortbewegen. Ondanks het feit dat ze ook twee armen hebben, gebruiken ze geen schietwapens. In plaats daarvan worden ze bijna altijd begeleid door Mechs, tweebenige oorlogsmachines die over meer vuurkracht beschikken dan een tank.
Kapitein Daniel Weaver (Will Patton) staat aan het hoofd van een van de verzetsgroepen. Voor de invasie had hij als militair net de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, maar door de omstandigheden heeft hij opnieuw de rol van leider op zich genomen. Aan zijn zijde staat Tom Mason (Noah Wyle, onder andere bekend uit ER en de Librarian-films), een professor militaire geschiedenis die ook twee zoons onder zijn hoede heeft: de meerderjarige Hal (Drew Roy), zelf inmiddels al een ervaren verzetstrijder, en de jongere Matt (Maxim Knight). Een derde zoon, Ben (Connor Jessup), is in handen gevallen van de Skitters. Die ontvoeren kinderen in groten getale om hen vervolgens te voorzien van een soort symbiotisch ‘harnas’, waardoor ze omgetoverd worden tot (werk)slaven.
Nadat Weaver, Mason en hun eigen bevelhebber beslissen om op te splitsen in meerdere groepen, elk bestaande uit 100 vechters en 200 burgers, krijgen beide mannen de kans om het volledige leiderschap van hun eigen manschappen, het 2nd Massachusetts Militia Regiment, op zich te nemen. Daarbij delen ze niet altijd dezelfde mening, aangezien de koude, praktische militaire aanpak van de oudere Weaver niet altijd strookt met het idealisme en de boekenkennis van Mason. Beide mannen kunnen echter wel rekenen op toegewijde vrienden en vriendinnen, waaronder ex-pediater Anne Glass (Moon Bloodgood), haar assistente, Lourdes Delgado (Seychelle Gabriel), de sterke Anthony (Mpho Koaho) en de altijd betrouwbare Dai (Peter Shinkoda).
Gaandeweg komt het 2nd in aanvaring met een groep plunderaars en dieven, waarvan de leider, John Pope (een erg charismatische Colin Cunningham), wordt gevangen genomen en uiteindelijk met enige voorzichtigheid wordt ingezet als kok. Samen met hem vervoegt ook Margaret (Sarah Carter) het verzet, maar dan als gelijke, nadat ze maandenlang moest proberen te overleven binnen de bende.
Terwijl de strijders proberen een plan uit te dokteren om terug te vechten, weten ze ook een aantal gruwelijke geheimen bloot te leggen. Langzaam maar zeker komen ze meer te weten over de bedoelingen van de buitenaardse wezens, maar elke stap dichterbij brengt nog meer vragen met zich mee...
Bespreking
Falling Skies is een serie van Robert Rodat, die het concept samen met niemand minder dan Steven Spielberg bedacht. Daarvoor had hij al eerder Saving Private Ryan geschreven en die samenwerking moet beide heren dus goed bevallen zijn, want Spielberg heeft daarna heel nadrukkelijk zijn stempel gedrukt op deze sf-serie. Zo is het militaire aspect niet zo verschillend van de vernoemde film, Band of Brothers of The Pacific, series waar Spielberg optrad als executive producer, en wordt er ook in Falling Skies veel aandacht besteed aan familie- en vriendschapsbanden. De diepzinnigheid, introspectieve reflecties en complexe levensbeschouwingen die we kennen uit de laatste incarnatie van Battlestar Galactica en de spitsvondige dialogen uit de series van Joss Whedon (zoals Buffy the Vampire Slayer, Angel en Firefly) ontbreken haast volledig. In de plaats daarvan krijg je een iets gemakkelijk verteerbare reeks waarin de buitenaardse invasie al is gebeurd en de aanvallers min of meer al hebben gewonnen. Het gebrek aan diepgang en humor speelt Falling Skies regelmatig parten en sommige melige scènes doen denken aan hoe Spielberg destijds Artificial Intelligence: A.I. heeft verknald door er een sprookje van te maken (Stanley Kubrick draait zich nog steeds geregeld om in zijn graf), maar gelukkig wordt het zelden echt te klef, ook al heeft de producer geregeld te kennen gegeven dat zijn vertelkunst sterk beïnvloed wordt door het feit dat hij 7 kinderen en 3 zussen heeft. Desondanks heeft deze sf-serie ook een erg verslavende kwaliteit.
Zoals dat wel vaker het geval is met Amerikaanse series, is het erg moeilijk om je niet te hechten aan bepaalde personages. Wyle injecteert Mason met evenveel menselijkheid als puur charisma, waardoor hij meer leven blaast in zijn personage dan je op het eerste gezicht zou kunnen denken als je enkel het script leest. Ook de acteurs die zijn zoons spelen en veteraan Will Patton doen het uitstekend, maar het is toch vooral Colin Cunningham die haast voortdurend de show steelt in bijna elke scène waarin hij mag meespelen. Zijn Pope is misschien wel een van de interessantste mensen uit de serie, niet in het minst omdat hij vol contradicties lijkt te zitten en duidelijk behoorlijk onvoorspelbaar is. In een beklijvende confrontatie waarschuwt Margaret haar voormalige bendebaas ervoor dat ze hem in het oog houdt, aangezien ze ervan overtuigd is dat zijn rehabilitatie slechts schijn is. Popes reactie lijkt in dezelfde richting te wensen, maar is toch voldoende ambigu en zelfs enigszins begrijpelijk om te blijven twijfelen. Zou de man die zijn kompanen leert hoe ze het pantser van Mechs kunnen doorboren hen de volgende dag opnieuw een dolk in de rug kunnen steken? Als kijker blijf je twijfelen en dat is zonder enige twijfel een grote kracht in deze tv-reeks.
Daarmee zijn we overigens ook aangekomen bij enige echt boeiende vrouwelijke rol, die van Margaret. Terwijl de meeste van haar geslachtsgenoten ofwel te weinig te doen krijgen, ofwel te vaak vervallen in stereotiepen, is zij niet alleen een boeiend, driedimensionaal personage, maar ook een goed voorbeeld van een geloofwaardige sterke en daadkrachtige dame.
Rest er nog de buitenaardse wezens zelf. De Skitters zijn uitstekend vorm gegeven en ook hun jagers en het hoofdkwartier zien er erg dreigend uit, maar de Mechs zelf doen iets teveel denken aan kindvriendelijke anime, ook al is de CGI – binnen de duidelijke budgetaire beperkingen van de serie – behoorlijk goed. Naar het einde toe komen we overigens veel meer te weten over deze aliens en die informatie draagt zeer sterk bij tot de verslavingsfactor. Tja, wat kunnen we dan zeggen? We kijken uit naar het tweede seizoen, dat wellicht behoorlijk snel op dvd zal verschijnen (aangezien men in de Verenigde Staten al toe is aan de vierde jaargang).
Falling Skies is een serie van Robert Rodat, die het concept samen met niemand minder dan Steven Spielberg bedacht. Daarvoor had hij al eerder Saving Private Ryan geschreven en die samenwerking moet beide heren dus goed bevallen zijn, want Spielberg heeft daarna heel nadrukkelijk zijn stempel gedrukt op deze sf-serie. Zo is het militaire aspect niet zo verschillend van de vernoemde film, Band of Brothers of The Pacific, series waar Spielberg optrad als executive producer, en wordt er ook in Falling Skies veel aandacht besteed aan familie- en vriendschapsbanden. De diepzinnigheid, introspectieve reflecties en complexe levensbeschouwingen die we kennen uit de laatste incarnatie van Battlestar Galactica en de spitsvondige dialogen uit de series van Joss Whedon (zoals Buffy the Vampire Slayer, Angel en Firefly) ontbreken haast volledig. In de plaats daarvan krijg je een iets gemakkelijk verteerbare reeks waarin de buitenaardse invasie al is gebeurd en de aanvallers min of meer al hebben gewonnen. Het gebrek aan diepgang en humor speelt Falling Skies regelmatig parten en sommige melige scènes doen denken aan hoe Spielberg destijds Artificial Intelligence: A.I. heeft verknald door er een sprookje van te maken (Stanley Kubrick draait zich nog steeds geregeld om in zijn graf), maar gelukkig wordt het zelden echt te klef, ook al heeft de producer geregeld te kennen gegeven dat zijn vertelkunst sterk beïnvloed wordt door het feit dat hij 7 kinderen en 3 zussen heeft. Desondanks heeft deze sf-serie ook een erg verslavende kwaliteit.
Zoals dat wel vaker het geval is met Amerikaanse series, is het erg moeilijk om je niet te hechten aan bepaalde personages. Wyle injecteert Mason met evenveel menselijkheid als puur charisma, waardoor hij meer leven blaast in zijn personage dan je op het eerste gezicht zou kunnen denken als je enkel het script leest. Ook de acteurs die zijn zoons spelen en veteraan Will Patton doen het uitstekend, maar het is toch vooral Colin Cunningham die haast voortdurend de show steelt in bijna elke scène waarin hij mag meespelen. Zijn Pope is misschien wel een van de interessantste mensen uit de serie, niet in het minst omdat hij vol contradicties lijkt te zitten en duidelijk behoorlijk onvoorspelbaar is. In een beklijvende confrontatie waarschuwt Margaret haar voormalige bendebaas ervoor dat ze hem in het oog houdt, aangezien ze ervan overtuigd is dat zijn rehabilitatie slechts schijn is. Popes reactie lijkt in dezelfde richting te wensen, maar is toch voldoende ambigu en zelfs enigszins begrijpelijk om te blijven twijfelen. Zou de man die zijn kompanen leert hoe ze het pantser van Mechs kunnen doorboren hen de volgende dag opnieuw een dolk in de rug kunnen steken? Als kijker blijf je twijfelen en dat is zonder enige twijfel een grote kracht in deze tv-reeks.
Daarmee zijn we overigens ook aangekomen bij enige echt boeiende vrouwelijke rol, die van Margaret. Terwijl de meeste van haar geslachtsgenoten ofwel te weinig te doen krijgen, ofwel te vaak vervallen in stereotiepen, is zij niet alleen een boeiend, driedimensionaal personage, maar ook een goed voorbeeld van een geloofwaardige sterke en daadkrachtige dame.
Rest er nog de buitenaardse wezens zelf. De Skitters zijn uitstekend vorm gegeven en ook hun jagers en het hoofdkwartier zien er erg dreigend uit, maar de Mechs zelf doen iets teveel denken aan kindvriendelijke anime, ook al is de CGI – binnen de duidelijke budgetaire beperkingen van de serie – behoorlijk goed. Naar het einde toe komen we overigens veel meer te weten over deze aliens en die informatie draagt zeer sterk bij tot de verslavingsfactor. Tja, wat kunnen we dan zeggen? We kijken uit naar het tweede seizoen, dat wellicht behoorlijk snel op dvd zal verschijnen (aangezien men in de Verenigde Staten al toe is aan de vierde jaargang).
Bonusmateriaal
Jammer, maar het voorhanden bonusmateriaal blijkt nog een stuk minder indrukwekkend dan de serie zelf. Animating the Skitters (4:00) is een redelijk interessante, maar ook lichtjes zielloze kijk op de CGI-effecten die worden gebruikt voor de buitenaardse wezens. We hadden graag meer geweten over de beslissingen achter sommige keuzes (waarom gebruiken Skitters geen wapens buiten hun Mechs, waarom hebben ze zes poten, enzovoort), maar dat zal wellicht voor de volgende keer zijn. Ook het panelgesprek op Comic-Con (we zijn al geregeld geweest en Comic-Con is absoluut een van onze favoriete conventies) is minder boeiend dan je zou kunnen verwachten en lijkt wat verknipt te zijn, al is het wel veruit de beste extra op deze dvd’s. De twee korte ‘behind the scenes’-minidocumentaires van elk 3 minuten zijn immers duidelijk bedoeld als promofilmpjes.
Als je een titel toevoegt als Unanswered Questions: Season 2 Sneak Peek, is dat iets waar de meeste hongerige fans haast reflexmatig van beginnen te watertanden, maar het potentieel wordt hier niet eens een beetje bereikt en de hele film laat je vooral op je honger zitten, waardoor je jezelf enigszins in de zak gezet voelt. Dat geldt gelukkig niet voor de audiocommentaar die beschikbaar is voor 5 van de 10 afleveringen. De commentaren zijn meestal erg informatief en leuk om te beluisteren, vooral wanneer er meerdere mensen tegelijkertijd te horen zijn.
Jammer, maar het voorhanden bonusmateriaal blijkt nog een stuk minder indrukwekkend dan de serie zelf. Animating the Skitters (4:00) is een redelijk interessante, maar ook lichtjes zielloze kijk op de CGI-effecten die worden gebruikt voor de buitenaardse wezens. We hadden graag meer geweten over de beslissingen achter sommige keuzes (waarom gebruiken Skitters geen wapens buiten hun Mechs, waarom hebben ze zes poten, enzovoort), maar dat zal wellicht voor de volgende keer zijn. Ook het panelgesprek op Comic-Con (we zijn al geregeld geweest en Comic-Con is absoluut een van onze favoriete conventies) is minder boeiend dan je zou kunnen verwachten en lijkt wat verknipt te zijn, al is het wel veruit de beste extra op deze dvd’s. De twee korte ‘behind the scenes’-minidocumentaires van elk 3 minuten zijn immers duidelijk bedoeld als promofilmpjes.
Als je een titel toevoegt als Unanswered Questions: Season 2 Sneak Peek, is dat iets waar de meeste hongerige fans haast reflexmatig van beginnen te watertanden, maar het potentieel wordt hier niet eens een beetje bereikt en de hele film laat je vooral op je honger zitten, waardoor je jezelf enigszins in de zak gezet voelt. Dat geldt gelukkig niet voor de audiocommentaar die beschikbaar is voor 5 van de 10 afleveringen. De commentaren zijn meestal erg informatief en leuk om te beluisteren, vooral wanneer er meerdere mensen tegelijkertijd te horen zijn.
TECHNISCHE FICHE
|
ARTISTIEKE FICHE
|