Het verhaal
Michael Stonebridge (Philip Winchester) heeft de belofte die hij eerder aan zijn echtgenote heeft gemaakt ingelost: hij is gestopt met het aanvaarden van gevaarlijke opdrachten en traint nu nieuwe rekruten voor Section 20. Niet alles verloopt echter over een leien dakje: Michaels echtgenote, Kerry (Alexandra Moen), krijgt een miskraam en bovendien blijkt nieuweling Jake Hanson (Cerith Flinn) mentaal moeilijke tijden door te maken. Nadat Jake volledig het noorden kwijt raakt, ziet Stonebridge zich genoodzaakt om hem dood te schieten – iets wat hem de vijandschap van zijn voormalig maatje, Craig Hanson (Shane Taylor) – de broer van Jake – oplevert. Niet lang daarna doodt Hanson dan ook Michaels vrouw.
Ondertussen wordt sergeant Damien Scott (Sullivan Stapleton) tijdens een opdracht in Kenya samen met enkele anderen gevangen genomen door de Somalische krijgsheer Waabti (Anthony Oseyemi). Na een geslaagde ontsnappingspoging, wordt Scott opnieuw bij de kraag gegrepen, waarop SAS-generaal Bennett weigert om een tweede reddingspoging op het getouw te zetten.
Wanneer Stonebridge ontdekt wat er is gebeurd met Scott, staat hij erop om zelf tussen te komen. Eenmaal ter plekke, redt hij ook nog eens de enigmatische Rachel (Rhona Mitra), die zelf een geheimagente blijkt te zijn. In plaats van in veiligheid gebracht te worden, staat Rachel erop om haar eigen opdracht verder te zetten: het recupereren van een aantal ontstekingsmechanismen die de Libiërs hebben verkocht aan Waabti. Alles blijkt al snel opgezet te zijn door de rijke zakenman Conrad Knox (Charles Dance, ook al fantastisch in Game of Thrones), die de touwtjes stevig in handen aan het houden is.
Bespreking
Voor wie Strike Back nog niet kent, kan het volgen van deze Britse paramilitaire serie een beetje verwarrend zijn. De reeks ontstond nadat executive producer Andy Harries een verfilming van het gelijknamige boek voorstelde aan Sky – ondanks het feit dat hij het verhaal zelf niet eens had gelezen. Sky had op dat moment een aantal succesvolle adaptaties van de geweldige Discworld-boeken van Terry Pratchett (nog steeds de grappigste literatuur ooit geschreven) achter de rug en had laten vastleggen dat er 10 miljoen pond zou vrijgemaakt worden om boeken te verfilmen.
De eerste jaargang maakte al duidelijk dat de oorspronkelijke auteur, Chris Ryan, duidelijk wist waarover hij schreef. Niet verwonderlijk, want de man was zelf een ex SAS-soldaat. Een elite militair van de Special Air Service, dus, een van de hoogst aangeschreven ‘special ops’-strijdkrachten ter wereld. Toen bleek dat hoofdrolspeler Richard Armitage moest afhaken voor het tweede seizoen omdat hij op de set van The Hobbit werd verwacht om in de rol van Thorin Oakenshield te kruipen, werd het roer omgegooid en onderging de volledige serie een facelift, waardoor de eerste jaargang bij onze Britse vrienden nu bekend staat als Chris Ryan’s Strike Back en de volgende 10 afleveringen, in het Verenigd Koninkrijk gekend als Strike Back: Project Dawn, voor de rest van de wereld het officiële eerste seizoen vormen. De tweede jaargang die we hier bespreken, is dus eigenlijk het ‘derde’ seizoen van de reeks en werd in het VK Strike Back: Vengeance gedoopt.
Michael Stonebridge (Philip Winchester) heeft de belofte die hij eerder aan zijn echtgenote heeft gemaakt ingelost: hij is gestopt met het aanvaarden van gevaarlijke opdrachten en traint nu nieuwe rekruten voor Section 20. Niet alles verloopt echter over een leien dakje: Michaels echtgenote, Kerry (Alexandra Moen), krijgt een miskraam en bovendien blijkt nieuweling Jake Hanson (Cerith Flinn) mentaal moeilijke tijden door te maken. Nadat Jake volledig het noorden kwijt raakt, ziet Stonebridge zich genoodzaakt om hem dood te schieten – iets wat hem de vijandschap van zijn voormalig maatje, Craig Hanson (Shane Taylor) – de broer van Jake – oplevert. Niet lang daarna doodt Hanson dan ook Michaels vrouw.
Ondertussen wordt sergeant Damien Scott (Sullivan Stapleton) tijdens een opdracht in Kenya samen met enkele anderen gevangen genomen door de Somalische krijgsheer Waabti (Anthony Oseyemi). Na een geslaagde ontsnappingspoging, wordt Scott opnieuw bij de kraag gegrepen, waarop SAS-generaal Bennett weigert om een tweede reddingspoging op het getouw te zetten.
Wanneer Stonebridge ontdekt wat er is gebeurd met Scott, staat hij erop om zelf tussen te komen. Eenmaal ter plekke, redt hij ook nog eens de enigmatische Rachel (Rhona Mitra), die zelf een geheimagente blijkt te zijn. In plaats van in veiligheid gebracht te worden, staat Rachel erop om haar eigen opdracht verder te zetten: het recupereren van een aantal ontstekingsmechanismen die de Libiërs hebben verkocht aan Waabti. Alles blijkt al snel opgezet te zijn door de rijke zakenman Conrad Knox (Charles Dance, ook al fantastisch in Game of Thrones), die de touwtjes stevig in handen aan het houden is.
Bespreking
Voor wie Strike Back nog niet kent, kan het volgen van deze Britse paramilitaire serie een beetje verwarrend zijn. De reeks ontstond nadat executive producer Andy Harries een verfilming van het gelijknamige boek voorstelde aan Sky – ondanks het feit dat hij het verhaal zelf niet eens had gelezen. Sky had op dat moment een aantal succesvolle adaptaties van de geweldige Discworld-boeken van Terry Pratchett (nog steeds de grappigste literatuur ooit geschreven) achter de rug en had laten vastleggen dat er 10 miljoen pond zou vrijgemaakt worden om boeken te verfilmen.
De eerste jaargang maakte al duidelijk dat de oorspronkelijke auteur, Chris Ryan, duidelijk wist waarover hij schreef. Niet verwonderlijk, want de man was zelf een ex SAS-soldaat. Een elite militair van de Special Air Service, dus, een van de hoogst aangeschreven ‘special ops’-strijdkrachten ter wereld. Toen bleek dat hoofdrolspeler Richard Armitage moest afhaken voor het tweede seizoen omdat hij op de set van The Hobbit werd verwacht om in de rol van Thorin Oakenshield te kruipen, werd het roer omgegooid en onderging de volledige serie een facelift, waardoor de eerste jaargang bij onze Britse vrienden nu bekend staat als Chris Ryan’s Strike Back en de volgende 10 afleveringen, in het Verenigd Koninkrijk gekend als Strike Back: Project Dawn, voor de rest van de wereld het officiële eerste seizoen vormen. De tweede jaargang die we hier bespreken, is dus eigenlijk het ‘derde’ seizoen van de reeks en werd in het VK Strike Back: Vengeance gedoopt.
Toegegeven: aanvankelijk hadden we weinig trek in het bespreken van Strike Back. Een hersenloze actieserie met weinig diepgang leek ons simpelweg garant te staan voor tijdverlies. We waren verkeerd. Het Britse Strike Back heeft immers meer lagen dan je op het eerste gezicht zou denken. De subplots lopen doorheen de tien afleveringen en worden nooit uit het oog verloren, terwijl elke episode tegelijkertijd garant staat voor heel wat kogelregens, achtervolgingen en explosies. Door de verhaallijnen strak te houden zonder te vergeten dat de focus op actie moet liggen, weet het creatief team achter de serie de aandacht vast te houden, zowel voor liefhebbers van het iets complexere werk als voor actiefans. Strike Back is een stuk serieuzer dan Alias ooit was en bevaart de wateren die The Unit wilde veroveren veel vlotter dan die laatste reeks. De actiesequenties zijn een feest voor vechtkunstbeoefenaars, wapenverzamelaars en rollenspelers, die snel zullen opmerken dat alles er erg realistisch uitziet – iets waar de training die de acteurs hebben gekregen wellicht niet vreemd aan zal zijn.
De actie doet terugdenken aan het beste wat JCVD en Seagal vroeger te bieden hadden, terwijl alles nog meer aan geloofwaardigheid wint dankzij de knappe, exotische locaties. Straf, dat dit allemaal kon voor een serie die in de Verenigde Staten slechts honderdduizenden – en geen miljoenen – kijklustigen weet te lokken. Wie moeite heeft met een hoog testosterongehalte, gaat dus best met een grote boog om deze dvd-set heen: de seksscènes zijn niet bepaald romantisch te noemen, een van de hoofdpersonages is in bijna elke aflevering te zien met een bloot torso, er wordt niet gekeken op een lijk meer of minder en de makers laten ons geen moment vergeten dat we hier naar soldaten en niet naar doorsnee burgers aan het kijken zijn. Jammer genoeg betekent dit ook dat de kleine hoeveelheden humor die hier en daar worden geïnjecteerd (zoals een knipoog naar de iconische aftelscène uit Lethal Weapon) niet altijd even op hun plaats lijken. Bovendien is het soms een beetje irritant om te moeten zien hoe de hoofdpersonages doorheen stormen van honderden kogels kunnen duiken zonder geraakt te worden, terwijl hun eigen doelwitten doorgaans met een enkel welgemikt schot geveld worden, ook al gebeurt dit in het echt vaker dan men denkt wanneer getrainde troepen het moeten opnemen tegen amateurs en wordt er zelfs in de reeks zelf verwezen naar het feit dat de leden van District 20 elk een opleiding hebben gehad die zo’n 6 miljoen dollar heeft gekost.
Uiteindelijk is Strike Back een actieserie die zichzelf op geen enkel moment inhoudt, maar ook de nodige menselijke emoties laat zien en dat ondanks het feit dat ze de spierbundels constant opgespannen houdt. De verhaallijnen blijven niet blind voor de gevolgen van wat de personages meemaken en de acteerprestaties zijn wat ze moeten zijn: soms stoïcijns, gewoonlijk ‘cool’, maar toch geloofwaardig. Een aanrader voor fans van geweld met meer diepgang dan we gewoon zijn van dit soort reeksen.
Beoordeling film: (3) (uit vijf sterren)
Bonusmateriaal
Jammer, maar het ontbeert Strike Back: Seizoen 2 aan bonusmateriaal. Buiten onderhoudend audiocommentaar voor vier afleveringen – vooral onze vriend, Michael J. Bassett, is goed op dreef – krijg je als fan niets om extra van te genieten. Een gemiste kans!
Beoordeling bonusmateriaal: (1) (uit vijf sterren)
De actie doet terugdenken aan het beste wat JCVD en Seagal vroeger te bieden hadden, terwijl alles nog meer aan geloofwaardigheid wint dankzij de knappe, exotische locaties. Straf, dat dit allemaal kon voor een serie die in de Verenigde Staten slechts honderdduizenden – en geen miljoenen – kijklustigen weet te lokken. Wie moeite heeft met een hoog testosterongehalte, gaat dus best met een grote boog om deze dvd-set heen: de seksscènes zijn niet bepaald romantisch te noemen, een van de hoofdpersonages is in bijna elke aflevering te zien met een bloot torso, er wordt niet gekeken op een lijk meer of minder en de makers laten ons geen moment vergeten dat we hier naar soldaten en niet naar doorsnee burgers aan het kijken zijn. Jammer genoeg betekent dit ook dat de kleine hoeveelheden humor die hier en daar worden geïnjecteerd (zoals een knipoog naar de iconische aftelscène uit Lethal Weapon) niet altijd even op hun plaats lijken. Bovendien is het soms een beetje irritant om te moeten zien hoe de hoofdpersonages doorheen stormen van honderden kogels kunnen duiken zonder geraakt te worden, terwijl hun eigen doelwitten doorgaans met een enkel welgemikt schot geveld worden, ook al gebeurt dit in het echt vaker dan men denkt wanneer getrainde troepen het moeten opnemen tegen amateurs en wordt er zelfs in de reeks zelf verwezen naar het feit dat de leden van District 20 elk een opleiding hebben gehad die zo’n 6 miljoen dollar heeft gekost.
Uiteindelijk is Strike Back een actieserie die zichzelf op geen enkel moment inhoudt, maar ook de nodige menselijke emoties laat zien en dat ondanks het feit dat ze de spierbundels constant opgespannen houdt. De verhaallijnen blijven niet blind voor de gevolgen van wat de personages meemaken en de acteerprestaties zijn wat ze moeten zijn: soms stoïcijns, gewoonlijk ‘cool’, maar toch geloofwaardig. Een aanrader voor fans van geweld met meer diepgang dan we gewoon zijn van dit soort reeksen.
Beoordeling film: (3) (uit vijf sterren)
Bonusmateriaal
Jammer, maar het ontbeert Strike Back: Seizoen 2 aan bonusmateriaal. Buiten onderhoudend audiocommentaar voor vier afleveringen – vooral onze vriend, Michael J. Bassett, is goed op dreef – krijg je als fan niets om extra van te genieten. Een gemiste kans!
Beoordeling bonusmateriaal: (1) (uit vijf sterren)
TECHNISCHE FICHE
|
ARTISTIEKE FICHE
|