Als je mij aankijkt ben jij de volgende. Dat is het motto van Robert Naysmith, succesvol zakenman die een vaste en sensuele relatie heeft met zijn inwonende Kim, tevens is hij een ijskoude en berekenende seriemoordenaar. Robert gaat wandelen en kiest zo zijn toekomstige slachtoffers: wie hem even recht in de ogen kijkt is de volgende. Al maakt hij even een uitzondering voor een klein kind. De kick voor Robert is niet de moord zelf die vaak heel vlug en brutaal afgehandeld wordt, maar de voorbereidingen. Hij moet uitzoeken wie zijn gekozen slachtoffer echt is, waar hij of zij woont, hij moet een heel plan opstellen hoe, waar en wanneer de daad zelf kan gebeuren. Zijn tegenspeler is Graham Harland, een politieman die recent zijn vrouw verloor en die psychologisch enorm in de knoop zit. Door enkele toevalligheden kan die een link leggen tussen de recentste moord op een jonge vrouw en moorden in het verleden: telkens wordt een voorwerp gevonden bij het slachtoffer dat afkomstig is van een oudere moord, soms in een heel ander gebied. Een intrigerend thema, maar dit is een eerste roman, en dat merk je ook. Het verloopt allemaal zo tergend traag, er wordt zoveel aandacht besteed aan details die niet ter zake doen. De personages zijn goed getekend en McNeill schept een heel bizarre seriemoordenaar, maar zijn personages lopen soms verloren in de vele beschrijvingen van de omgeving en dergelijke zodat de echte spanning het laat afweten. Het gaat even uptempo in de finale, en McNeill zorgt voor de suggestie van een akelig slot, maar of dit zich zal realiseren blijft een open vraag. Interessant debuut maar de auteur moet zijn liefde voor woorden en nutteloze details wat beginnen doseren als hij het echt spannend wil houden. Toch eventjes de heel speciale en heel effectieve dubbele omslagtekening vermelden.
Eddy C. Bertin (3)
Eddy C. Bertin (3)