Verlos ons van het kwade door de heksen te doden. Dat is blijkbaar het motto van een geflikte religieuze gek die als inquisiteur te werk gaat volgens het beruchte Malleus Maleficarum, de gevreesde Heksenhamer uit de middeleeuwen die met al zijn bijgeloof en absurditeiten gebruikt werd om duizenden onschuldigen als heksen te folteren en ter dood te brengen. Het begint in Gent, in januari 1994. Commissaris Erwin Callens is gelukkig gehuwd, maar heeft een karig familieleven door zijn bezetenheid met zijn werk. Cathy, een 20-jarige vrouw wordt op een bouwterrein gevonden, naakt, gefolterd en dood. Boven haar een met bloed getekend pentagram (dan nog foutief) en in haar hand een omgekeerd kruis. Het onderzoek wijst op een satanische kult, en het milieu van black metal. Heel wat verdachten, en substituut-procureur Verbeckt, die al wat geobsedeerd is door een satanische ‘uitbraak’ in Nederland, grijpt de kans om hiermee zijn carrière op te krikken. In die mate zelfs dat hij zonder doorslaande bewijzen iemand voor de moord doet opdraaien, die volgens Callens onschuldig is. 14 jaar later wordt in 2008 een andere vrouw op gelijkaardige manier vermoord, en het blijft daar niet bij. De echtgenote van Callens is inmiddels door ziekte overleden, en hij leeft nu volledig voor zijn werk. Als lezer ontdekken we inmiddels, door de ogen van de ontvoerde en vermoorde vrouwen, dat het om het tegenovergestelde gaat van satanisme: een inquisitie die de Heksenhamer volgt en onschuldigen ter dood brengt als vermeende heksen. Als de nieuwe vriendin van Callens een potentieel slachtoffer wordt, is het hek van de dam. Helemaal niet onaardig als eerste roman, Descendre leeft in het politiemilieu: haar partner, vader en broer zijn commissaris. Het is leuk als Gentenaar om de stad herkenbaar terug te vinden, in het eerste deel is het oude justitiepaleis nog in gebruik, in het tweede deel zitten we al in het nieuwe glazen gebouw. Veel informatie en weetjes over Gent, mooi als toegevoegde waarde maar als ik een Witse of Aspe thriller lees leg ik ook geen stadsplan van Halle of Brugge naast mijn boek. Een degelijke plot, zei het wat vergezocht, met heel wat lugubere fragmenten zoals de ondervragingen en folteringen van de slachtoffers, maar op deze na is de structuur teveel gericht op het nuchtere politiewerk en mist wel wat actie. Nu moet niet elke commissaris excentrieke kuren hebben zoals Van In en co. maar Callens blijft hier nog teveel een grijze muis, bezeten door zijn werk maar als mens komt hij weinig uit de verf, zelfs de dood van zijn vrouw wordt in enkele regels afgehandeld in retrospect. Het merendeel is nog te afstandelijk, Callens kon best wat meer persoonlijkheid gebruiken, en de roman wat meer thrills. Descendre weet de lezer wel heel lang keurig te misleiden en houdt de finale verrassingen voor het einde. Veel belovend maar we zullen zien hoe Callens en Descendre evolueren in haar volgende roman. Afgesloten met verwijzingen van alle gebruikte citaten uit de Heksenhamer naar het originele werk, en een laatste citaat met een verwijzing naar de Pukkelpop ramp die er wel erg met de haren bij gesleurd werd. In de reeks Meesters in misdaad.
Eddy C. Bertin (3)
Eddy C. Bertin (3)
Originele Titel I Manteau I 2013 I Paperback I 239 Blz. I 9789022328408 I Karin Descendre